De penselen van het Leven

《 Uitleg 》

Omdat het deze keer wat cryptischer is geweest en ik jullie mijn interpretatie niet wil onthouden, hier weer een uitleg, net als bij Het spel van de Dood.  Deze zal echter een stuk langer zijn, omdat ik deze keer meer mijn eigen ideeën heb gehad tijdens het schrijven, en zo ongeveer elk hoofdstuk op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden x)

~¤~

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen zal ik, voor iedereen die het nog niet door heeft, (volgens mij snappen jullie het allemaal, inmiddels xP) verklappen wie Hij, Zij en Ik zijn.

Hij is de personificatie van de waarheid, Zij, zijn tegenhanger, is de personificatie van de leugen, en de Ik, degene die de uitkomst van hun handelingen bepaalt, is het geweten en in mijn geval iets specifieker: schuld. De doeken zijn metaforen voor mensen en hun levens :)

Makkie, toch?

Nee, grapje. Ik zal jullie alles, alles, haarfijn uitleggen. Haast per hoofdstukje. Zo vriendelijk ben ik dan ook wel weer ;)

~¤~

Allereerst de leukste, en nu waarschijnlijk door jullie prima in te vullen: de titel, die in de proloog werd herhaald. Lijkt me niet zo moeilijk meer, maar ik zal het alsnog even uitleggen :)

Uiteraard heb ik dit vervolg geschreven met HsvdD in mijn achterhoofd, en je leven krijgt heel letterlijk vorm door je geboorte- en sterfdag. Daar tussenin, iets minder letterlijk, weliswaar, bepalen Liefde en Verdriet de verdere, grote lijnen van je leven. Liefde bepaalt met wie je je leven gaat delen, om maar een voorbeeld te noemen, en verdriet, wanneer je bijvoorbeeld iemand verliest, bepaalt in hoeverre je je leven daarna opnieuw oppakt en gaat leiden. Lijkt me, met een beetje imagination, best logisch.

Maar dan, het raamwerk van je leven is er, en dat moet even aangekleed en ingekleurd worden. Dan komen dus waarheid, leugen en schuld om de hoek kijken, want bij (in mijn ogen) alles, echt alles wat je doet, denkt of zegt, komen in ieder geval die eerste twee langs. Immers, als je met iemand praat, spreek je ofwel de waarheid, of je liegt, of misschien een combinatie daarvan. Als je met iemand een relatie hebt, ben je eerlijk tegen jezelf dat je van diegene houdt, of je liegt tegen jezelf om het niet toe te hoeven geven, om maar twee voorbeelden te geven.

Meestal komt er bij die handelingen ook schuld (of geweten, wat jij leuk vindt) bij kijken. Dat hoeft niet altijd in dezelfde, extreme, negatieve mate te zijn, maar meestal is het er wel. Als je tegen iemand liegt, kun je er donder op zeggen dat de waarheid ooit uit zal komen, waardoor je je schuldig of rot gaat voelen dat je gelogen hebt. Als je de waarheid gelijk spreekt, kun je mensen kwetsen, waardoor je je ook weer schuldig gaat voelen, en zo verder.

Goh, het leven kan ook nooit makkelijk zijn.

Hoofdstuk 1, 2 en 3 lijken me vrij duidelijk en logisch, maar geef maar een gil als je die niet snapt ;)

Dan hoofdstuk 4. Die behoeft wel een beetje uitleg, denk ik. Ergens is het heel logisch en simpel, want als je begint met liegen ( Zij is aanwezig), is de waarheid (Hij is afwezig) nog niet uitgekomen. Maar áls deze dan uitkomt, dan heb je de poppen aan het dansen. ( Hij stoot verf om, is luidruchtig)

Bovendien, tweede uitlegje, leugens gaan meestal sneller dan de waarheid. Denk maar aan roddels oid, hoe snel deze zich verspreiden tov de waarheid. Zij, de leugen, is er dus eerder dan Hij, de waarheid, maar Hij komt alsnog een keer langs, en de waarheid komt dus altijd boven water.

Dan Hoofdstuk 5. Schuld bepaalt de gevolgen van Hun handelingen, wat ook wel logisch is, volgens mij. Een leugen of de waarheid an sich is nooit vervelend, of moeilijk om uit te spreken, mits je niet verstrikt raakt in een web van je eigen leugens, het is je geweten (en dus schuld) dat je ervan weerhoudt of je juist stimuleert om een van de twee te zeggen. Dus de transparante strepen van Hij en Zij zijn in principe niet heel schadelijk en dus onzichtbaar, totdat Ik er een kleurtje aan geeft en het dus zichtbaar maakt. Pas vanaf dat moment is Hun uitwerking te zien.

Hoofdstuk 6 zal ik ook even kort de revue laten passeren: de waarheid is iets waar je niet over na hoeft te denken wanneer je die uitspreekt, omdat het de waarheid is, dus deze komt er vloeiend uit, omdat deze gewoon klopt. Over leugens moet je echter nadenken en erop letten dat deze waterdicht zijn, waardoor je dan heel twijfelend en aarzelend je verhaal vertelt. Zij, die grijnzend toe staat te kijken, is dan een verwijzing naar het opgeluchte, trotse gevoel dat je hebt als de persoon aan wie je de leugens vertelt, alles lijkt te geloven. Savvy?

vervolgens hoofdstuk 10 (7, over de doeken, staat hierboven, en de rest lijkt me best duidelijk...?) : Sommige mensen 'verdrinken' in een web van opgekropte leugens of de waarheid die heel zwaar op ze drukt, en met hen verdrinken dus de doeken in de verf :)

Dan nog even hoofdstuk 12, waarin Hij grimmig kijkt en Zij glimlacht, bij het horen van het gesprek van het meisje en haar moeder. Hij kijkt niet blij, omdat 'ie de echte waarheid achter de leugens van het meisje kent, en ze dus niet de waarheid vertelt, en Zij kijkt dus wel blij, juist omdat ze dus aan het liegen is.  In hoofdstuk 13 heb ik dit verder uitgewerkt, doordat dus de leugens die het meisje aan haar moeder vertelt en de waarheid dat ze depressief is, zo zwaar op haar drukten , dat ze zelfmoord heeft gepleegd, en daardoor is dus haar schilderij, haar leven, 'geknakt'.

hoofdstuk 14 en 15 lijken me dan wel weer duidelijk, om eerlijk te zijn, maar misschien heeft 16 nog wat uitleg nodig :) Niet dat die nou zo vreselijk lastig is, maar toch.

Hoewel de waarheid altijd zuiver lijkt en men altijd zegt dat je ten alle tijde de waarheid moet spreken en niet moet liegen, kan de waarheid net zo pijnlijk, zo niet pijnlijker zijn dan een leugen en richt dus dezelfde schade aan.

hoofdstuk 19 en 20 dan nog even snel, anders wordt dit echt te lang x)

De Ik laat Hem en Haar de schuld voelen die hij, aan de hand van hun waarheden en leugens, aan anderen geeft, om Hen een lesje te leren, maar daardoor gaat hij zich zelf schuldig voelen, want dat is nou eenmaal een kloterige actie :P dan vertelt de Ik in de epiloog dat dat 'lesje' weliswaar geholpen heeft, maar dan het na een tijdje gewoon weer verder gaat zoals daarvoor, en dat, lieve mensen, geldt voor ons precies zo. Wanneer wij liegen en ons schuldig voelen, vervaagt dat gevoel na een tijdje en doen we het gewoon nog een keertje. Maar, ach, dit hoort nou eenmaal bij het leven, dus zo erg is dat niet ;)

~¤~

Nu is dit lang niet alles, natuurlijk. Ik zou hier een boek bij kunnen schrijven, maar daarmee ga ik jullie niet vermoeien ;)

Als er zaken zijn die jullie niet begrijpen, drop ze in de comments, dan geef ik met liefde en plezier antwoord!

Toedels!