Σχεδόν Μαζί 2 {Ολοκληρωμένη}

Αθήνα-Θεσσαλονίκη

Η Εύα γύρισε στο σπίτι και τον περίμενε με ανυπομονησία. Τα παιδιά τα είχε πάει η Μαρία στο σχολείο δεν είχαν γυρίσει ακόμα οπότε θα είχαν άπλετο χρόνο να μιλήσουν. Κατεβαίνοντας από τις σκάλες η πόρτα άνοιξε και είδε τον Γιάννη της προβληματισμένο. Οι κινήσεις του ήταν βαριές και εξέφραζαν απογοήτευση. Άφησε την τσάντα του δίπλα από ένα μικρό τραπεζάκι που βρισκόταν δίπλα στην είσοδο και αφού έπλυνε τα χέρια του έκατσε στο τραπέζι της κουζίνας.
Από την άλλη η Εύα στεκόταν και τον κοίταζε για αρκετή ώρα μέχρι να της κάνει νόημα εκείνος. Κατέβηκε και τα υπόλοιπα σκαλιά αργά, σαν να περίμενε να σταματήσει ο χρόνος, προσπαθούσε με λίγα λόγια να αργήσει την ευθανασία της σχέσης τους.
Έκατσε δίπλα του σε μια καρέκλα και τον κοίταξε λυπημένα.

''Έλα μικρή μου πριγκίπισσα μην μου στεναχωριέσαι θα βρούμε την άκρη μας''της αποκρίθηκε για μια στιγμή που το βλέμμα της ήταν αφηρημένο στο κενό.

''Θες να χωρίσουμε;'' τον ρώτησε απογοητευμένα και ένιωθε την καρδιά της να θέλει να σπάσει σε χίλια κομμάτια.

''Τι λες μωρό μου, είσαι με τα καλά σου; Πώς θα μπορούσα εγώ να χωρίσω την γυναίκα μου και ταυτόχρονα την μητέρα των παιδιών μου. Πως θα μπορούσα να αφήσω την γυναίκα η οποία είναι ο λόγος που η καρδιά μου δεν σταμάτησε ακόμα. Πως;''την ρώτησε σχεδόν τσαντισμένος ενώ στο τέλος έκανε μια περίεργη γκριμάτσα χωρίς να την κοιτάει.

''Τότε τι είναι ρε Γιάννη μου πες μου,σε παρακαλώ δεν αντέχω άλλο''απάντησε εκείνη στους λογισμούς και στις σκέψεις που κουβαλούσε στο μυαλό του.

''Σου το είπα και πριν στο γραφείο Εύα. Σου είπα ότι θα σου δώσω λίγο χρόνο και λίγη απόσταση για να ηρεμήσεις όπως και εγώ. Πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη''της δήλωσε και εκείνη σφίγγοντας τα χέρια της στο ξύλινο τραπέζι της κουζίνας του απάντησε.
''Και αν δεν θέλω ούτε χρόνο ούτε χώρο δηλαδή θα μου τον επιβάλλεις''συνέχισε η Εύα τις ερωτήσεις τις.

''Ναι Εύα θα στο επιβάλλω. Εξάλλου έχω κανονίσει να πάω τουλάχιστον μέχρι το Σαββατοκύριακο στο πατρικό του πατέρα μου στην Θεσσαλονίκη όχι ότι έχουμε σπίτι εκεί αλλά θα είμαι πιο ήρεμος για να σκεφτώ''της απευθύνθηκε εκείνος και η Εύα αμέσως χλώμιασε.

''Δεν μιλάς σοβαρά έτσι;''

''Πολύ σοβαρά μιλάω Εύα και το ξέρεις''της είπε και πλησιάζοντας την την αγκάλιασε σφιχτά σαν να μην ήθελε να φύγει ποτέ του από κει. Η Εύα άρχισε να τον σπρώχνει και να τον χτυπάει αλλά χωρίς να μιλάει. Στο τέλος έπεσε στην αγκαλιά του και αφέθηκε στα χέρια του.