Bitch [ON - HOLD]

CHAPTER 8: Steve

Steve's POV

Pinagpahinga muna kami ni coach at pumunta ako sa locker room.

Chineck ko ang phone ko at wala namang mga messages.

Bigla namang dumating si Zen na parang malungkot.

"Par, anyare sayo?" Tanong ko sa kanya at saka ako uminom ng tubig.

"Wala par. Pagod lang siguro." Sabi nya at umupo.

"Siguradong pagod lang yan, ha. Haha."

"Sige na nga sasabihin ko na."

"Nubayun?"

"Sabi ni Paynne gago ka daw." Malungkot nyang sabi.

Sino ba yung Paynne na yun?

"Paynne? Sino yun?"

"Si Kim."

Nakaramdam naman ako bigla ng lungkot nang marinig ko yun.

"Tong gagong to. Mahal na mahal sya ng sobra sobra."

"Eh, kung mahal mo sya bat mo sya pinaikot ng ganun?"

"Hindi ko rin alam kung ano pumasok sa isip ko nung mga oras na yon."

Nagsisisi na ako kung bakit ko ba sa kanya ginawa yun.

Gago na kung gago pero mahal ko parin sya.

"Nakamove on na sya sayo..."

Ouch.

"Haha. Obvious naman. Grabe. Anlaki nga ng pinagbago nya eh. Talagang hindi nga ako kawalan sa kanya." Sabi ko nalang para hindi naman mahalata na nasasaktan ako sa mga sinasabi nya.

"Ang cold na nya ngayon." Sabi ni Zen at itatapon ko lang yung plastic bottle na pinaginuman ko.

Nang makita ko sya.

I missed her.

So much...

"Kim?" Sabi ko habang nakatitig lang sa kanya.

"Who's Kim, though? My name is Paynne." Cold na sabi nya dahilan para masaktan ako.

Anlaki nga talaga ng pinagbago nya.

Magsasalita pa sana ako kaso bigla syang umalis.

Lumabas muna ako ng locker room to get some fresh air.

Narinig ko naman yung isang babae na banggitin yung pangalan ni Kim.

"Paynne pala ang pangalan nun."

"Nino?"

"Yung nagsabi sayo na mali grammar mo."

"Oo na. Oh, ano naman?"

"Naparusahan daw ni Mrs. Dy, kaya yun. Maglilinis ng lunch room."

Ang tsitsismosa naman netong mga to.

Agad ko namang nilinis ang lunch room para hindi na mahirapan si Kim mamaya.

Sana maappreciate nya.

Buti naman at ang madudumi lang ay yung mga tables kaya konting punas lang, malinis na.

Nakita ko naman na pababa na si Kim kaya lumayo muna ako sa canteen.

"Wala na pala akong dapat linisin dito." Rinig kong sabi nya.

Lumapit na ako para makausap sya.

"Wala na kasi ako na ang naglinis." Sabi ko at nang marinig nya ako ay bigla syang humarap sakin.

My heart is beating so fast. Feeling ko lalabas na yung puso ko sa sobrang bilis ng tibok.