benim dünyam

servisteki sürpriz

son dersteydik.gayet sıkıcı bi psikoloji dersi.yanımdaki çocukla şimdiye kadar sadece bi kere konuştuk "kalk geçcem !" ne kadar odun yaa.hiç arkadaşı yok zaten galiba her tenefus aniden kalkıp gidiyo öğretmen ziliyle sınıfa giriyor.ne olurdu sanki adam gibi konuşup bana arkadaşlık etse.ben mi ! asla asla ilk ben konuşmam buna asla cesaret edemem.sanki başka arkadaş yok bana konuşmazsa konusmasin .

zil çaldıği gibi aşağıya indim servisi aramaya başladım.bulduğum gibi hemen bindim ama tanıdığım kimse yoktu.herkes yeni geldiğimi farketmiş olacak ki bana meraklı gözlerle bakıyorlardı.boş bulduğum bi yere oturuverdim.hemen sonra bi kız geldi eliyle yanımdaki boş koltugu göstererek "oturabilir miyim?"diye sordu kibarca. "tabi!" dedim gülümseyerek."seni ilk defa görüyorum yeni mi geldin buraya?" diye sordu.başımla onayladım ."o zaman tanışalım ben Hayal " dedi . "bende Ada memnun oldum" dedim "ismin ne kadar güzel !" diye ekledim.gülümsedi "teşekkür ederim senin de adın çok güzel.nerden geldin?" "ıstanbuldan geldim babamın tahini çıktı da o yüzden" "Hmm ıstanbul demek severim orayı hatta universiteyi orda okumak istiyorum.baban ne iş yapıyor öğretmen falan mı?" "hayır polis." dedim ve devam ettim "ıstanbul gerçekten sevilesi bi şehir ama okulumu pek sevmiyodum umarım bu okulda mutlu olabilirim" dedim.eve varana kadar epeyce konuştuk.bi ara gözüm servisten inen birine çarptı.Oha! bu o nasıl görmem Mert! bizden iki sokak otede oturuyor demek.o iner inmez arkadaki sesler kesildi.demek arkadak sürekl konuşan onlarmış.bende sessiz diyodum gayet konuşkanmış meğer.içten içe daha çok kızdın niye benimle konusmadi hatta kaba davrandı yeni geldim diye mi .hıh kurban olsun o bana çokta umrumda.bi türlü yüzünü göremedim şu çocuğun sürekli yatıyo derste serviste de hiç fark etmedim.neyse belki yarın konuşur ..

Hayal le bütün yol konuştuk güler yüzlü bi kız.ıstanbulun kizlari güzel olmaktan çok havalıydı ama buradakiler guzellikleriyle dikkat çekiyolar.abuk sabuk şeyler yapmalarina pek gerek kalmıyor.eve vardığımda masa hazırdı.hemen giyinip annemin yanına gittim "hoşgeldin bitanem " dedi ve yanağıma öpücük kondurdu.ardından babam geldi yemek yedik.bütün akşam okulda olanları falan anlattim mete hocanın ne kadar yakışıklı olduğu hariç tabi..