benim dünyam

sırdaş?

uzun zamandır yazamadım çok çok özür dilerimm :(((

aradan ne kadar zaman geçti bilmiyordum.Arda nın şu hareketleri beni görünce hemen yanıma gelmesi bakışları iyiden iyiye rahatsız etmeye başlamıştı beni.tabi Şirin in bir yorumu vardı ama öyle bişey olmasını hiç mi hiç istemiyordum.çünkü...

''çünkü ne Ada? neyi bekliyosun sen hala ? tam üç yıl oldu hala mı hala mı salak gibi seviyosun onu ? hayır sevmiyosun çünkü o aptal çünkü o bi pislik! nasıl yaptı bunu neler çektirdi sana hatırlamıyo musun ne kadar ağladın!aptalsın sen hala seviyosun onu ve sırf o pislik yüzünden kimseye güvenemiyosun demi? ya herkes onun gibi yaparsa ya herkes onun kadar yalancıysa ki bu çok normal.benim aşkım yaptı bunları elalemin oğlanları yapsa kaç yazar? ben seni çok sevdim sevgilim niye yaptın bunu bana niye yaptın bunu bize niye?..''

gerçekten mi ? bunları sesli mi düşünmüştüm ?yoo hayır bu bi rüya!! ah lanet gerçek aptal sinir krizlerinden birini geçirdim işte yine ! şu an şurda öldürseler beni o kadar mutlu olabilirdim ki.Şirin şaşkın bi şekilde bana bakıyordu.yüz ifadesi o kadar komikti ki.ben ki herşeye gülen çatlağın teki buna gülmek yerine hıçkıra hıçkıra ağlamayı tercih etmiştim.duyguları bastırmanın üç yolu var derdi hep dedem kahkaha atmak ağlamak ve şarkı söylemek.. ağlamayı tercih etmiştim.sınıfın ortasında Şirine sarılıp ağlamayı seçmiştim bu kez.Allahtan sınıfta bizden başka kimse yoktu.birinin bunları duymasını hiç istemem doğrusu.çabuk güveniyorum galiba ben herkese hemen çabucak..  Şirine de güvenmiştim işte anlatmıştım herşeyi tüm olanları neler yaşadıysam anlatmıştım.bu kez yalnız değildim.ağlama konusunda yani o da bana eşlik ediyordu.yere oturduk duvara sırtımızı dayadık ve zil çalana kadar öyle kaldık bi anda Şirin şarkı söylemeye başladı

''gece gökte yıldızlar da dinleyun dertlerumii!'' şok oldum.gerçekten mi ben böyle bi sesi hayatımda ilk defa duyuyordum.yumuşacık sıcacık bir ses hele bu şarkı.en sevdiğim şarkı içimde eşlik etmek için öyle bi heyecan vardı ki ama bir türlü cesaret edemedim.o kadar güzel söylüyordu ki berbat etmek istemedim ne kadar yakın arkadaş olsak da bu sırrımı kimse bilemez.

''nayinoma nayino!'' gerçekten çok güzel söylemişti Şirin.insanlar yavaş yavaş geliyolardı sınıfa.hemen ayağa kalktık yüzümüzü yıkamak için tuvalete gittik.evet artık hazırdık derse.ders müzikti yani bu derse girmek için can atıyordum.hemen yerime geçtim hocayı beklemeye başladık.Mert yoktu.merak etmedim değil ama gıcık oluyordum o çocuğa ne yaparsa yapsın!

çıkış zili çaldı.evle gitmek üzere kitaplarımı toparlamaya başladım tam o sırada Şirin yanıma geldi ''Ada! hemen eve gitmek yok zaten yarım yamalak anlattın çok sorum var benim sana sormam gereken annemin pastanesi var oraya gidelim sohbet edelim hem annem çok güzel pasta yapar lütfen!'' ''annemin izin verceğini sanmıyorum Şirin '' dedim gitmek istediğim pek söylenemezdi çünkü.hatırladıkça mutsuz oluyorum .sulugözün tekiyim Kaan ın diyişiyle.Kaan kuzenim istanbul da bıraktığım en değerli şey ondan ayrıldığım için o kadar üzülüyorum ki.. Şirin beni nasıl olduğunu anlamadan ikna ediverdi annemi de arayıp bi iki saatliğine izin istedi o da dünden razıymış gibi izin verdi.canım annem yaa arkadaşlarım olduğunu duyunca o kadar sevindi ki şimdi onlarla vakit geçirmem için elinden geleni yapıyo..

burası gerçekten çok güzel.Şirin in annesi de aynı Şirin gibi o kadar tatlı ki.bize kocaman birer dilim pasta getirdi yanında da limonata.gerçekten pasta çok güzeldi.Şirin iki saniyede tabağını yaladı yuttu ''hadi Ada baştan başla heycanla seni dinliyorum!!''