benim dünyam

küstah!

okulun ikinci haftasını geride birakmistik.Arda her gördüğü yerde işini bırakıp yanıma geliyor iki kelime bile olsa konuşup gidiyordu.haftasonu olduğu için annemin o bitmek tükenmek bilmeyen temizliğine yardım etmeye başladım.o sırada kapı çaldı buna sevinmedğim söylenemez.koşa koşa kapıyı açmaya gittim.tanımadığım bi kadın bana bakarak gülümsüyordu.elinde de içi dolu bi tabak. "merhaba güzel kızım sen Ada olmalısın öyle değil mi ?" dedi. "evet evet buyrun lütfen "dedim ve elimle kapıdan içeri girmesini işaret ettim."yok kızım evde işlerim var donecegim bi anneni çağırırsan çok sevinirim" dedi.o sırada "kimmiş Ada ?" diyerek annem yanıma geldi devam etti "aa Gülümser Hanım buyrun lütfen vallahi darılarım !" kadın fazla ısrara dayanamadi ve içeri girdi.elindeki tabağı bana uzatti içinde sıcacık çikolatalı kek vardı mis gibi kokuyordu.tabağı mutfağa bırakıp annemlerin yanına gittim.Mert in annesi olduğunu anlamam fazla sürmedi."ah Zehra Hanımcim bu akşam sizi yemeğe bekliyoruz onu söylemeye geldim az kalsın unutuyordum" dedi ve tatlı bi kahkaha attı.şok oldum ne yani o uyuz sıra arkadaşımın evine yemeğe mi gitcektim yani ? annem kararsiz kaldı bana baktı "bilemedim ki arkadaşım şimdi bi Mehmet de sormak lazım " dedi.hemen gidip telefonla babamı aradı ve onayı aldı.bu olanlar birkaç dakika içinde olduğu için salak gibi kaldım kimse bana sormadı bile hani bende bu evin bi üyesiydim ? ne ara oldu anlamadım Gülümser Hanım gitti bile .annem hemen telaşe kapıldı yok hazırlık yok bişeyler ne gerek varsa?

akşam olmuş babam gelmişti.adam daha oturmadan annem hızlıca onu da hazırlayıp Efe ve bana bağırmaya başladı -başkasına kızdığında yada telaş yaptiginda hep bağırır - sonunda evden çıkmıştık.altımda dar siyah bi kot üstümde hem salaş hem de şık olan bordo gömleğimi geçiriverdim.saçlarımı da alttan ördüm.Efe Aslısina kavuşma heyecanıyla koşa koşa gidiyordu.eve vardik babam kapıyı çaldı.açan Aslıydı hemen Efenin kolundan tuttuğu gibi odasına götürdü.hemen ardından bi erkek sesi bize doğru geldi "Aslı! niye kim olduğunu sormadan kapıyı açıyosun ? kusura bakmayın buyrun annem mutfakta siz geçin " dedi.evet bu Mert ama inanamıyordum ne kadar güler yüzlü ve kibar.içeri girdik hemen Gülümser teyze geldi babam elindeki baklava kutusunu Mehmet amcaya uzattı hemen masaya geçtik.yemekler cidden çok güzeldi ve ev harika döşenmişti.masa da Mert in de olması beni rahatsız etmişti.yemekler bitmiş salona geçmiştik.o sırada Mert yanıma geldi ve "istersen odama gidebiliriz Ada internet de var ?" şok oldum gerçekten bunları o mu söylüyo "o.o..olur "dedim lanet olmasın sesim ne biçim çıktı öyle.Mert gülümsedi ve bana yolu gösterdi.odaya girince kapıyı kapattı bu beni biraz rahatsız etti. "istersen kapıyı açabilirim ?" dedi "yok yani farketmez sen bilirsin " dedim.odası çok güzeldi bilgisayarı açtı "yarına ödev yoktu demi?" diye sordu "yok " dedim "bişey sorcam sen okulda niye soğuk davrandın ama burda gayet sıcaksın ?" "gözlerini devirdi hafifce gülümsedi yarım açık olan kapıyı kapattı ve yanıma geldi "bak Ada farkettin mi bilmiyorum ama benim okulda bi kız arkadaşım var ve gayet popüler biriyim o yüzden yeni gelen bi kızla hemen arkadaş olcak değildim.madem popülersin yanın neden boştu diye sorarsan da başkasıyla vurmayı. sevmiyorum hele ki o sınıfta.çok saçma bi sınıf değişmesi için çok uğraştım ama olmadı o yüzden yeni gelen biri diğerlerinden daha iyidir diye düşündüm." gerçekten mi insan bu kadar mı odun olur yaa bide söylüyo "iyi o zaman yarın mete hocayla konuşurum yerimi değiştirir.sen şimdi havalı olduğunu falan sanıyosun ya hiç de havalı değilsin hatta şu andan itibaren benim gözümde en ezik insansın.sorduğuma pisman ettiğin n için teşekkür ederim!" dedim ve tam odadan çıkıyordum ki "Ada dur! bu akşam burda olduğunu ve bizim arkadaş olduğumuzu kimseye söyleme tamam mı?" gerizekalı gerçekten bunları duyduğuma inanamıyordum "z aten arkadaş değiliz korkma!" dedim ve salona gittim annemlere başım ağrıyo eve gitmek istiyorum diye yalanlar uydurdum bi anda kalktık eve hiddink gitmez kendimi yatağa attım sinirden ağlamak istiyordum ama ağlayarak kendimi ezemezdim yeteri kadar edildim bu akşam bu kadarı kafi!.