benim dünyam

umrumda değil!

aradan bir iki gün geçmişti.yeni evimize mahallemize okuluma hepsine yavaş yavaş alışıyordum.sabah Efenin -küçük kardeşim- gürültüsüne uyandım. "Ada abla hadi uzan annem ekmeğini çikolataladı!" sersem ben çikolatalı ekmek sevmem ki yine benim tabağımdakini de yemek için çağırıyo beni.gülümsedim "Efe! ben bu sabah çikolatalı ekmekten iki tane istiyorum sen yeme bana bırak annem sana peynirlisini yapsın olur mu?" hemen yüzü düştü anneme soylemeye gitti gözleri dolmuş yanıma geldi "Ada abla annem iki tane yapmış cikolata bitmis eğer sen istiyosan ye ben peynirli de seviyorum zaten " kıyamam ki ben buna.arkasına döndüğü gibi atladım üstüne.hemen kaldırıp yatağın üstüne attım başladık birbirimizi gıdıklamaya.kardeşim 5 yaşında.bana hiç benzemez benim saçlarım siyah onunkiler sarı anneme çekmiş olmalı.kahvaltımızı ettik tabi çikolatalı olanları o yedi. "Abla biliyor musun benim bi arkadaşım var!" yine hayali arkadaşlarından biri olduğunu düşündüm "Hmm ne güzel ablacim" dedim annem yanlış anladığımı farketmiş olmalı ki hemen lafa girdi "Ada kardeşin doğru söylüyo bu apartmanda bi hanımla tanıştık.dün günleri varmış beni de ısrarla oraya çağırdı.oradan bi hanımın da küçük bi kızı var çok iyi anlaştılar bi gün bizzat oturmaya çağırdı!" annemin ve kardeşimin bu kadar çabuk alışması gerçekten hoşuma gitmişti."çok güzel!" dedim ve hazırlanmak üzere odama gittim.hemen hazirlandim ve servisi beklemek için aşağıya inmeye karar verdim.

yine o vardı serviste.kimin bindigine bile bakmadı gayet cool bi şekilde arkadaslariyla konuşuyodu.bütün kızlar arkaya dönmüş onu izliyor.hayal kulaklari takmış nerdeyse uyumak üzere.yavaşça yanına oturdum.hissetmiş olacak ki bana doğru döndü "aa Ada sen miydin günaydın!" dedi gülümseyerek "günaydın" dedim.okula vardik.sınıfa doğru ilerledim .mertin arkamda olduğuna eminim .sınıfa girdim hemen ardımdan mert girdi sınıfa hemen oturdu.bende yanına oturdum."günaydın"dedim gülümseyerek.hiç umursamadı.sinir oldum yaa ne bu hava olum diye bağırmak geldi içimden.dersin başlamasıyla sinirim geçti.Şirinin ısrarı üzerine teneffuste bahçeye indik.yine o çocuğu gördüm Arda .beni görünce hemen koşarak yanıma geldi günaydın dedi.şirin bozulmus olacak ki "tamam yani belki olay sizin aranızda olmuş olabilir ama burda biz de variz günaydın yok mu bana!" şirinin atarı onu korkutmuş olacak ki hemen ona dönüp özür diledi.çok komik gözüküyodu.şirin şaka yaptığını soyleyince rahatladı.iyi biri Arda eğlenceli tatlı ama...

akşam olmuş eve dönmüştüm.kapıdan bi girdim her yerde insan var.bi anda telaşe kapıldım hemen annemi bulmaya çalıştım.sorunca öğrendim ki bunlar annemin yeni gün arkadaşları.Efe nin yanındaki tatlı kız da arkadaşı olmalı.herkese hoşgeldiniz dedikten sonra onların yanına gittim "merhaba canım hoşgeldin adın ne senin?" "Aslı" dedi.bıcır bıcır konuştu gidene kadar.sonra bana döndü "Ada abla benim abim de senin gibi gömlek giyiyor okula giderken"dedi. "Hmm dedim olabilir tatlım " dedim.hemen üstüne kalkistilar onları uğurladıktan sonra anneme yardım etmeye başladım.konu yine Aslı ya gelmişti.annem "haa bu arada Ada, Aslının bi abisi varmış sizin okulda neydi adı?.. söyledi ama ha Mert ti galiba evet evet Mert tanıyo musun? dedi.bi anda bocaladım yoktu eminim sonra bi anda beynimde şimşek çaktı bu o Mert , Mert Kaya bizim sınıfta hatta yanımda oturan uyuz çocuk.çok iyi oldu şimdi sürekli bir araya geliriz (!). o uyuzun yüzünü okul dışında gormeyi asla istemem gerçi hala tam olarak göremedim sayılır banane yaa ukala havalının teki umrumda bile değil!..