benim dünyam

canım annem

saçmalamış mıydım ? fazla mı olmuştu bu söylediklerim kendi kendime yine gelin güvey olmuş abartmıştım işte.aferin bana yine kendimi rezil ettim işte.inanamıyordum yaa resmen bana sevgilim var ve popüler biriyim okulda konuşma benimle dedi.yarın ilk işim yerimi değiştirmek olcak orası kesin !

sabah olmuştu.sahi ne ara sabah oldu sanki kafamı yastığa az önce koymuşum gibi uykum vardı hala.Efe yine başlamış şarkılar söylemeye bende uyanmak zorunda kaldım giyinip mutfağa gittim.Annemin tepkisini az çok biliyordum aslında bana kızacak azarlıycak içini döküp normal hayata geri dönecekti çünkü her zaman böyle yapardı.hiç bişey olmamış gibi girdim mutfağa ''günaydın annecim günaydın babacım günaydın Efe !'' annem yüzüme bile bakmadı babam ''sana da kızım '' dedi üzgün bi ifadeyle sonrada masadan kalkıp kapıya doğru ilerledi. anneme ''ben gidiyorum hanım istediğin bişey varmı ?'' diye sordu ama annem oralı bile olmadı.annemi ilk defa böyle görüyordum. ''anne ! lütfen böyle yapma özür dilerim işte olanları bi bilsen neler dedi bana o çoc..'' bi anda lafımı kesti ''sus Ada ! konuşup konuşup iyice sinirlerimi bozma benim !'' benim ne suçum vardı yahu ! '' anne gerçekten bi dinlesen sende anlarsın beni neler dedi yaa !'' bi anda ayağa kalktı hemen sandalyeyi eline aldı ve benim bitişiğime koydu ''Efe ! git içerde oyuncaklarınla oyna kapıyı da kapat hadi !'' Efe de ben de çok korkmuştuk.Efe koşa koşa kapıyı kapatıp odasına gitti ağlama seslerini duyuyordum haklıydı çocuk bende korkudan ağlamak üzereydim bu yaşımda ! ''anne noluyo yaa !'' dedim hem isyankar hem korkulu bi ses tonuyla. ''beni iyi dinle Ada.şimdiye kadar baban sayesinde gezmediğim şehir kalmadı sürekli başka bi yerlere taşınıp durduk her taşındığım evde yeni komşularım oldu kimseyle sürekli bi arkadaşlığım bile olmadı nerdeyse.Gülümser hanım iki sokak ötede oturmasına rağmen bana çok ama çok yakınmış gibi.sanki alt komşum hiç yalnız bırakmadı günde tanıştık o günden beri her gün beraberiz.dün ailelerimiz de tanışsın istedi yemeğe çağırdı.sen ne yaptın zar zor edindiğim komşuma arkadaşıma rezil ettin beni sağol yavrum sen okula baban işe Efe yuvaya ben evde ne haldeyim kimsenin umrun da değil değil mi yavrum çok teşekkür ederim ! hadi git okuluna kızım arkadaşların bekler seni ..'' bunları söylerken annemi ilk defa ağlarken görmüştüm.duyduklarıma inanamadım.bunları söyleyen annem miydi ? o kadar mı yorulmuştu dolmuştu içi ? canım annem benim ben kıyamam ki ona gerçekten çok üzülmüştüm.ağlayarak evden çıktım.servisi beklemeden yürümeye başladım.okul çok uzaktaydı yürüyeerk okula gitmek imkansızdı kapının önüne yeniden geldim ve servisi beklemeye başladım bir iki dakika içinde geldi hemen bindim.Hayal yoktu bugün.buna pek üzüldüğüm söylenemezdi yalnız kalmaya ihtiyacım vardı çünkü.okula varmıştık.öyle bi hızla içeri girmiştim ki Mert serviste mi haberim bile yoktu.hemen bi lavobaya girip yüzümü yıkadım kendime geldiğime inandığımda dışarı çıktım ve sınıfa girdim.Mert bey teşrif etmişler.demek servisteydi onu umursamıyormuş gibi yapıp yerime geçtim.yandan baktığını hissedebiliyordum ama umrumda değildi.ukala şey !

tenefüs zili çalmıştı.kapı açılır açılmaz içeri bi kız girdi ve bizim sıraya doğru ilerlemeye başladı.Mert onu görür görmez ayağa kalktı ve çekil dercesine bana baktı bende kalktım  ''günaydın aşkım ! '' dedi bi kız sesi ona doğru baktım Mert gülümsemiyordu ciddi bi ifadesi vardı. ''Eslem çıkalım mı sınıftan hadi yürü!'' dedi ciddiliğini koruyarak.hıh bu muymuş sevgilisi.bişeye benzese bari.tamam kendimi kandiramam fiziği çok güzel saçları da ama ne bileyim Mert e yakıştıramadım sanırım.bananeyse bulmuş işte kendi gibi birini ne yaparlarsa yapsınlar umrumda bile değil.

şirin kahvaltı etmemiş Emreyle beraber kantine gitçeklerini istersem benim de onlarla gelebileceğimi söylediler.ama istemedim geldiğim günden beri şirin sürekli benim yanımdaydı baş başa kalamadılar hiç bende bahçeye çıkmaya karar verdim.her zaman olduğu gibi yine Arda yı gördüm.yanıma geldi ''yalnızsın? '' dedi ses tonundan arkadaşın nerde demek istediğini anlamıştım. ''evet Şirin erkek arkadaşıyla kantine gitti bende biraz hava almaya çıktım '' dedim. ''seni yalnız bulduğuma sevindim aslında adından başka hiçbişey bilmiyorum hakkında şu banka oturup biraz sohbet etsek olur mu?'' diye sorarken boş olan bankı gösteriyordu eliyle.sanane benden be diyesim geldi bişey bilmesen nolur sanki ? ''tamam '' dedim yalnız kalmak istemiyordum çünkü. ''hangi sınıftasın?'' diye sordu ''10 c sen'' ''11 a sayısal '' dedi gülümseyerek hava atıyomuş gibi bi hava sezdim ama pek aldırmadım daha birsürü soru sordu gerçekten bunalmıştım ki zil beni kurtardı bu çocuğun amacını gerçekten bilmiyorum ve öğrenmek istediğim de pek söylenemez.