benim dünyam

yeni bi sayfa

okula varmıştım ama tanıdığım hiç kimse olmadığı için kendimi ezik gibi hissediyordum.etrafta herkes birbirini tanıyordu gülüşüyolar eğleniyolar okulun ilk gününün tadını çıkarıyolardı.yavaşça ilerledim.müdür mikrofonu eline almış sıraya girmemiz için bizi uyarıyordu.hangi sınıfta olduğumu bilmediğim için ortalıkta boş boş duruyordum.müdürün seslenmesiyle irkildim.tabi bunu sadece ben değil herkes farketmişti ve kahkahalarla bana bakıyolardı.çok utandım ve hemen bi sıranın ucuna ilişiverdim.müdür konuşmaya başlayınca sanki hiç bişey olmamış gibi herkes önüne döndü.bende o bitmek bilmeyen konuşmayı dinlemeye başladım.o sırada geç gelen ama bunu hiç umursamayan 3 çocuk sıraya doğru yürüyolardı.müdür onları gördü ama hiç bişey demedi.sinir oldum onların ne ayrıcalığı vardı çok merak ettim doğrusu.konuşma bitmişti.bu sene 10. sınıf olduğumuz için herkesin sınıfı değişiyo o yüzden pek de ezik sayılmam yani öyle umuyorum.ben eşit ağırlık seçtim ve c sınıfındayım.bunları müdür sayesinde öğrendim.

heyecanlıydım korkuyodum ama umut doluydum.eski okuluma hiç benzemiyor burası.eski okulum ıstanbuldaydı.her ne kadar özel okul olmasa da ıstanbul gibi bi şehirde olması bile içindekileri havalı yapmaya yetiyordu.babamın tahini çıktığı için gelmistik bursaya.

orda çok arkadaşım yoktu onun için kendimi yeni bi sayfa açmış gibi hissediyorum.