Once Upon A Time (The Nerd Fall In Love)

Once Upon a Time 1

Chapter 1: Blessings

Bianca's POV

I really love fairytale stories. Pero, sana ganun din ang buhay ko. Katulad ni Cinderella, she forget her glass shoes because of hurrying. Pero imbes na ganun lang ang nangyari, the prince find her. When the prince found Cinderella, they get married and live, happily, ever, after.

Katulad ni Sleeping Beauty, She sleeps for a hundred years because of  the black cursed of the wicked witch. But suddenly, there the prince goes and kiss Sleeping Beauty. The kiss is the sign of true love. Kaya nagising si Sleeping Beauty as like as the people around the palace.

Katulad ni Snow White. Her fair white skin, her red and kissable lips, her natural black hair and a dwarf friends who never doubt and left her. And the story with her prince.

Sana ganun din ako. Sana may prinsipe rin ako. Sana, may kaibigan rin ako. At sana, may nagmamahal rin sa'kin ng totoo.

*poink*

"Mmm! Ayan ka nanaman sa mga imahinasyon mo! Hala sige! Trabaho na! Bago ka mag imagine ng kung anu-ano, tulungan mo muna ako dito para magka-silbi ka!" sigaw ni Auntie sa'kin. Ganyan ya palagi pero mahal ko yan at sana, ganun din siya. Matagal na pala akong nakatulala.

Inayos ko na ang sarili ko para mag-serve ng mga orders dito sa karinderya ni Auntie. Kahit papaano, pinapatira ako dito ni Auntie sa pamamahay niya kahit walang sahod. Matagal ng hiwalay ang mga magulang ko. Pero imbes na sila lang ang maghiwalay, pati ako nadamay. Hayy...

Ako nga pala si Bianca Gael Villanueva. Pangit, Nerd, Mabait naman, Matalino, ulila, at walang kaibigan. Na-iisang anak lang ako pero iniwan nila ako. 16 years old pa lamang ako at nakatira ako sa bahay ng auntie ko. Nagtatrabaho ako sa isang coffee shop. MWF lang yun at weekend. Nag-aaral po ako sa San Louise High School. 4th year high school na 'po ako.

Gabi na ng matapos ang duty ko dito sa Eva's Eatery (Auntie's karinderya). Nagpahinga muna ako bao umalis papuntang Chat Time. Doon po ako nagta-trabaho sa coffee shop na Chat Time dito sa Pasig.

Nagbihis muna ako ng plain white t-shirt. Jeans and tennis. Medyo sira na ang tennis ko kaya pinalitan ko na lang ng step-in. Tiningnan ko ang repleksyon ko sa sira kong salamin.

Big eye glasses, sabog na buhok, at pimples. Ganyan ang itsura ko. In short, isa akong panget na nerd. Pinusod ko ang buhok ko at dinala na ang bag ko na naglalaman ng gamit ko plus ang uniform ko sa trabaho. apron lang naman ito, hair net at golf cap ang style ng sumbrero.

"Auntie!Alis na po ako!" paalam ko ka Auntie. Nasa kwarto na niya kasi siya kaya kinailangan ko pang sumigaw. Walang asawa at anak si Auntie. Minsan, bipolar din 'yan.

"Osige. Ito oh. Naka-extra ako kanina. Umuwi kapagkatapos at may pasok ka pa bukas." sabi ni Auntie. Kahit minsan masungit si Auntie, mabait naman siya sa'kin at di ako sinasaktan. Except na lang sa pabiro niyang pag-pi-pingot sa tenga ko.

"Sige po. Bye." paalam ko at lumabas na. Sumakay ako sa scooter ko at pinaandar ito. Bago ko paandarin, sinuot ko muna ang helmet. 14 years old pa lang ako ng iwan ako ng mga magulang ko at di ko na alam kung nasaang lupalop man sila. Simula rin nun, tinuruan ako dati ng isang kaibigan sa paggamit ng scooter. Pero wala na ang kaibigang yun. Iniwan niya rin ako.

Pagkarating ko sa coffee shop, agad akong pumunta sa locker ko. 8pm pa lang naman at 8:30 ang duty ko. Sinuot ko na ang uniform ko at naglagay ng kaunting polbo.