Zorla Evlilik

7.BÖLÜM

Hatırlatma

O geldi. Beni kurtarmaya geldi. Hemen boynuna sarıldım.
-Teşekkür ederim. İyi ki geldin. Çok korktum.
-Tamam korkma geçti. Ben yanındayım. Hep yanında olcam.
İyice sarıldım.

*********

Bu adam bana hep güven veriyor. Hep yanımda. Hep bana destek çıkıyor. Güvendiğim tek erkek Babamdan sonra.
-Özge hadi eve gidelim.
-Tamam Mert.
Diyebildim sadece. Konuşamıyordum çünkü hala olayın şokunu atlamadım.
Arabaya binip eve doğru yol aldık. Bugün Mert'in evinde kalacaktım. Önce evden kıyafetlerimi alıp ordan da Mert'in evine geçicez.
Eve geldiğimiz de kapıyı direk anahtarla açtım. Mert içeri girip kanepeye oturdu. Ben odadan eşyalarımı toplamak için yukarı çıktım. İyi ki Serkan evde yok. Yoksa bi dünya soru sorardı. Bavulumu dolabın üstünden alırken banyonun kapısı açıldı. Oraya dönüp baktığımda ne göreyim. Serkan üstünde sadece baksır var. Bi anda dalgınlıktan elimin bavulun tutma yerinde olduğunu unutup elimi çekince bavul düşecek dedim. Hemen ellerimi kafamın üstünde birleştirip kafamı korumaya çalıştım. Aradan bir dakika geçti ama ben hala birşey hissetmiyorum. Aha kesin öldüm. Tabuttayım. Beyin kanamasından gittim demi. Lilililili. Bi dakika ya ben ayaklarımı hissediyorum. Ellerimide. Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Vaov sanırım cennetteyim. Karşımda duran baklavadan bir ısırık almak istesemde şu an yapmak doğru olmaz diye yapmadım. Bi an bi ses duydum.
-Özge kendinde misin?
-Ha?
-Ha mı? Kıro kız.
-Serkan senin ne işin var burda. Cennettede mi rahat yok ya
-Ne diyon Özge.
-Hasretime dayanamadın sende kendini öldürdün yanıma geldin demi.
-Özge kafana bavul düşmedi ama düşseydi bundan beter olamazdın.
-Tamam tamam kendimdeyim. Bavul uçtu mu?
-Evet ben uçurdum.
-Hıı sen benle dalga geçmeye devam et. Ben seninle konuşmuyorum. Kendi kendine konuşuyosun taam mı? Ver şu bavulu.
Diyip elinden bavulumu aldım. Dolaptan lazım olacak kıyafetlerimi çıkardım. Kıyafetleri bavulun içine atıp fermuarını çektim. Arkamdan bana yaklaştığını hissetsemde umursamadım.
-Nereye giditosun böyle bavulla.
-Annemin evine dönüyorum.
-Niye
-Şaka yaptım. MERT'İN evinde kalıcam bugün.
-Kız halinle bir erkeğin evinde tek başına mı kalacaksın. Hayır gidemessin.
-İzin aldığımı hatırlamıyorum.
-İzin almanı beklemiyorum. Direk hayır diyorum.
-Seni takmıyorum.
Diyip odadan çıktım ve merdivenlerden aşağı indim. Mert kanepede uyuya kalmış. Mert ya off hemen çıkıcaktık. İşleri zorlaştırıyorsun. Tam tribimi atmışım arkama bakmadan gitcem ama sen. Neyse uyandırıyım bari.
Elime bi yastık aldım ve Mert'in orasına burasına vurmaya başladım.
-Mert kalk, Mert hadiii kalk. Gidelimmm. Yaaa Mertt.
Kalkmıyo yaa ama dur ben onu uyandırmasını bilirim.
Derin bir nefes aldım veee
-Meeerrrttttt kaaaaallkkkk.
Diye bağırdım. Hahahaha Mert kanepeden düştü. Hahahah.
-Ne bağrıyon kızım.
-Uyanmadın da ondan
Dedim tatlı masum küçük kızlar gibi.
-Tamam hadi gidelim.
Tam kapıdan çıkacakken arkadan bi ses geldi. Acaba bu ses kimin. Acaba acaba kimin. Acaba. Aaa Serkan'mış. :D.
-Özge dur.
-Ne var
-Özel birşey konuşmamız lazım.
-Şimdi olmaz.
-Özge özel dedim.
-Ya uff. Mert'cimm sen beni araba da bekler misin. Uzatmam zaten merak etme.
-Yine mi ya.. Çabuk oll.
-Tımam
Dedim göz devirerek.
Serkan'ın oturduğu kanepenin karşısında ki  kanepeye oturdum.
-Söyle
-Yarın bi iş yemeği var.
-Ee nolmuş benimle ilgili değilse gidiyorum ben.
-Bi dinle ya.
-Tımamm
-Yarın bi iş yemeği var. Ve bu yemeğe herkes eşiyle gidiyor. Yani seninde benimle gelmen gerek.
-Ne? Hayatta olmaz. Gelmem ben.
-Niye gelmiyomuşsun. Ayrıca gelir misin diye sormadım. Gelmen gerek yani geleceksin dedim. Yarın saat 09:00 da evde ol. Eğer olmassan sonra düşünürüz.
Dedi ve göz kırpıp mutfağa gitti. Salak şey yaaaa. Neyse Mert'i daha fazla bekletmeyeyim. Kapıdan çıktım. Arabaya yaslanmış oldukça karizmatik görünüyordu. Arabaya binip Mert'in evine doğru yol aldık.
********