Karanlık Aşk

K.A Bölüm 6

Sılanın ağzından:
2 gün sonra:

Hastaneden çıkalı sadece bir gün olmuştu ve ben o günlerde okula gidememiştim. Belim hala sancıyor ve bazen nefes alış verişlerim zor oluyordu.

Hepsi o pislik psikopat kabadayı Onur yüzündendi. Beni o duvara ittirip üstüne birde acı çektiğimi bile bile yere atıp beni orada yanlız bırakmıştı pislik herif.

Yatağımda sevdiğim pozisyonda bile uyuyamıyordum ve bu beni çileden çıkartıyordu. Annem bu günlerde üstüme daha çok geliyor ve bana Bebekmişim gibi bakıyordu.

Artık sıkılmaya başlamıştım. Lise sondaydım ve üniversitemi belirlemek için hiç bir çaba gösterememiştim.

Kahretsin daha sınavlar vardı ve ben çalışamamıştım bile. Yarın kesin okula gitmem lazımdı. Yoksa kariyerim mahvolurdu hem daha hangi işi seçeceğime karar bile vermemiştim.

Uflayarak yatağımdan yavaş ve sakin hareketlerle kalktım. Kalkmayı başardığımda sanki Davinci'nin şifresizi çözmüş gibi sevinçle hoplamaya başladım.

Ben başladım mı dedim? aslında çalışmıştım ama aniden belim ağrıyınca masum küfürlerimi saymıştım bile.

Ağlıyormuş gibi sesler çıkararak ve yaşlı teyzeler gibi belimi tutarak mutfağa doğru yol aldım. Kahretsin su içmek için bile doğru düzgün gidemiyordum.

Psikopat kabadayı sen var ya sen seni gördüğüm yerde mahvedeceğim oğlum.

" kızım ne kendi kendine konuşuyorsun hem senin belin ağrımıyor mu neden ayaklandın?"

Anneme 32 diş sırıttıktan sonra yanına gittim ve iki yanağınıda salyalı bir şekilde öptüm.

"Can'ım annem beni de düşünürmüş."

Dediğimde anneme konuşma Fırsatı vermeden buzluğu açtım ve içinden kutu dondurmamı çıkarttım.

Hızlıca Çekmeceden de kaşık aldıktan sonra masaya oturup yemeğe başladım. Ortalık sakinleşince ve sessizlik olunca içim sıkılmıştı.

"Anne ne Zaman işe gidiyorsun?"

Dedim başka konu bulanmamıştım ne yapayim?

"Yarın başlayacağım herhalde. Aslında senide tek bırakmak istemiyorum?"

Dediğinde burukça gülümsedim anneme, aslında annem içinde zordu hem annelik hemde babalık yapmaya çalışıyordu. Ve tabiki başarıyordu hiç baba hasreti çekmemiştim.

"Can'ım annem ben iyiyim bana bir şey olmaz zaten hastanede de boşuna bekledin bir gün."

Dediğimde gülümsedi.

"Ama sadece ben değil?"

Dediğinde kim der gibisinden anneme baktım. Ceyda vardı zaten onu biliyorum hemde bir günlüğüne bizde kalmıştı ama sonra annesi çağırdığı için eve gitmişti zaten, sonuçta onun da bir ailesi vardı.

"Bir oğlan biraz serseri gibi ama gerçekten iyi çocuğa benziyor hiç uyumadan kapını gözledi yavrucak."

Dediğinde yediğim dondurma Boğaz'ımda kalmıştı yoksa bu...

Şiddetli öksürüğe mağruz kalmıştım. Kahretsin bu psikopat kabadayıydı sonuçta ondan başka serseri tanımıyordum.

Annemin bana su getirmesiyle iyice içmiş ve bitirmiştim.

"Kız başıma yine dert mi açacaksın sakin ol yavaş ye."

Dediğinde tamam anlamında başımı salladım. Ayağa yavaşça kalktım ve dondurmamın kapağını kapatarak buzluğu geri sıkıştırdım.