Küçük Sadist #Wattys2016 #WYY

Tek kişilik aile.

Açelya kapıya gelip karşısında beni gorunce,onun dolan gözlerine baktığımda anlatmıştım. ne kadar uzak kalırsak kalalim bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu. Birbirimizin tek kişilik ailesiydik biz. Yeri gelir anne, yeri gelir baba, yeri gelir kardeş, olurduk. Boşuna can dostu demezdik birbirimize. Oyle günümüzün ergenleri gibi degildik biz. Ergenligimiz, o acıların arasında gelip geçmişti. Yaş 17 ama yaşananların yaşı, kalbin yaşı belki 70 lerdeydi. Hayatın son demlerini yaşayan iki yaşlı kadının dostluğu gibiydi bizimkisi.
Açelya'nin dolan gozlerine dayanamadim ne kadar ozledigini biliyordum en az onun kadar bende özlüyordum. Ne kadar mesafe olarak evlerimiz yakın olsa da birbirimize iyi gelen seyleri cok iyi biliyorduk. O yalnız kalmayi, güçlü kalmayi secenlerdendi. Bu yuzden uzun zamandir gorusmuyorduk. Kapiyi araladiginda konusmak istedigimi ve anlatacaklarimi bildigindendi gozlerinin dolması. Farkındaydim. Ustune atlarmiscasina sarıldım boynuna. Daha once soyledigim gibi birlikte güler birlikte ağlarız ama ilk once illaki bir ağlarız. Bu da o zamanlardan biriydi. Sarılıp ağladık kapının eşiğinde. Sonunda toparlanip iceri gecmeyi akıl edebilmistik. Odasına çıktık, birer sigara yakıp düşüncelere daldık. Birbirimizi, yuzumdeki her ifadeyi cozebilecek kadar iyi taniyorduk ama yinede konusmamiz gerekiyordu biliyorduk. Bazı seyleri ya anlatarak ya ağlayarak ya da yazarak atlatirsiniz. Biz anlatmayi secenlerdendik. Belki gecmiyordu ama en azından paylasmak iyi hissettiriyordu hele ki karşınızdaki sizi anlayacak ve yeri geldiginde susarak bile destek olacak biriyse.
Sessizliği bozmak istemedim. O an kafamda dönüp duranlara uygun bir kalıp bulamıyordum.
" Ne zamandır yapmıyorsun ?" Dedi birden. Bu soruyu beklemiyordum. Tamamen aklımdan çıkmıştı. Nasıl olabilirdi, yaklaşık bir haftadır kimseye hicbir zarar vermemiştim ama şuan birini olduresiye dovmeyi arzuluyordum. Ben hem kendime hem cevreye zarar vermeyi seven bir kızdım. Evet ben o'yum. Küçük sadist.