Kendimi unuttuğum bir şeydi bu. Kendimden geçtiğim. Ki hiç de kendimi düşünmem ben ama öyle bir kendinden geçmişlikti işte benimkisi. Acıyla başa çıkmaktan yorgun düştüm artık, durmadan bu hayat denilen oyunla boğuşmaktan sıkıldım. Artık o eski Arya yok. Hayatıma aniden giren bir çeşit kıvılcımdı beni kendime getiren. Bir Ateş.
Hayatımda aldığım belki tek doğru karardı. Peki şimdi nerelerde? Kim bilir ne yapıyor bilinmez. Belki göklerden izliyordur beni. Belki duyuyordur sesimi. "Seni çok sevdim be sevgili. Çok geç belki bunları söylemek için fakat canımdan çok sevdim. Sen hayattayken söyleyemedim sana bunları. Yine bir seylerle cebellesmekle mesguldum belki de. Fakat bil ki şu yürekte teksin. Ve tek kalacaksın."
Duyuyor mudur beni? Görüyor mudur onun için her seyden vazgecişimi?

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Sadist #Wattys2016 #WYY
Ficção GeralYaşamak uğruna bir savaş veriyoruz. "Ben yoruldum, çekilmek istiyorum." diyecegimi sanmayın. Eskisinden güçlüyüm. Yaşadıklarımla yoğuruldum. Kendi karanlığımın içinde günden güne büyüttüğüm o iskence planlarım yalnızca hazırlık sona ulaşmak için. Ç...