Κόκκινος Πειρασμός

Κεφάλαιο 12

ΕΛΙΖΑ

Οι Ελίζα δεν καταλάβαινε τι ήταν τόσο αστείο. Φοβήθηκε οτι γελούσαν μαζί της αλλά αμέσως μετά η Χαρά της χαμογέλασε πλατιά και της ειπε.
<<Ο Γιάννης είναι σκέτο γλέντι μερικές φορές.>>

Η Ελίζα δεν ειχε ιδέα πως το εννοούσε αυτό, ούτε ρώτησε.
<<Κάνω μια μελέτη στο πανεπιστήμιο σχετικά με τις προσωπικότητες των ηρώων. Την είχα σχεδόν τελειώσει όταν άκουσα για το περιστατικό με το ταχύπλοο εδώ το περασμένο καλοκαίρι κι αποφάσισα να προσθέσω τον Γιάννη στις σημειώσεις μου.>>

<<Ποιο περιστατικό;>> ρώτησε ο Μάριος.

Αυτόν την αιφνιδίασε. Ο ίδιος ο αδελφός του δεν ήξερε τι είχε γίνει; Αλλά η Αλέκα εξήγησε στον άντρα της.
<<Σίγουρα θα μιλάει για την γυναίκα και τα παιδιά που έσωσε ο Γιάννης. Αυτό ήταν αμέσως μετά το γάμο μας. Ο Μάριος εκείνο τον καιρό δεν αντιλαμβανόνταν τι γινόταν γύρω του.>>

Ο Μάριος έριξε μια φλογερή ματιά στην γυναίκα του.
<<Εσύ φταις για αυτό. Μου είχες πάρει τα μυαλά.>>

Η Χαρά γέλασε.
<<Σταματήστε εσείς οι δυο φέρνετε σε αμηχανία την Ελίζα. Ο Γιάννης είναι πολύ γλυκός άντρας Ελίζα. Απλώς μας αρέσει να τον πειράζουμε.>>

Για το γλυκός η Ελίζα δεν είχε καμία αμφιβολία.
<<Θυμάστε λοιπόν το επεισόδιό;>>

<<Φυσικά>> είπε η Χαρά. Και άρχισαν όλοι να τσιμπολογούν απο την πιατέλα με τα σάντουιτσ που είχε πάνω στο τραπέζι. Επειδή επέμεναν πολύ πήρε και η Ελίζα ενα και δάγκωσε. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε καταλάβει πόσο πονούσε.

Τα εγκαύματα απο τον ήλιο ήταν πολύ επώδυνα. Τα ρούχα ήταν μεγάλο μαρτύριο. Έβγαλε τους πόνους απο το μυαλό της για να μάθει περισσότερα πράγματα για τον Γιάννη πριν πάνε σινεμά.

<<Μπορείτε να μου μιλήσετε για αυτό;>>

<<Βεβαίως, συνέλαβες τον ιδιοκτήτη του ταχύπλοου, καλά το θυμάμαι;>> ρώτησε η Χαρά τον Μάριο.

<<Ήταν μεθυσμένος ο ηλίθιος μπορουσε να είχε σκοτώσει κάποιον. Αν εξαρτιόνταν απο εμένα θα ειχε χάσει όχι μόνο την άδειά κυκλοφορίας του σκάφους αλλα και την άδεια οδήγησης. Τελικά του απαγορεύτηκε να μπαίνει στη λίμνη. Πλήρωσε ένα μεγά λο ποσό και πέρασε μια βδομάδα στην φυλακή. Η γυναίκα είχε πάθει σοκ χρειάστικε να της δώσει ένα ηρεμιστικό ο Νίκος. Είχε φοβηθεί οτι θα έχανε κάποια απο τα παιδιά της. Όταν έφτασα εκεί βρήκα τον Γιάννη με ένα παιδί στην αγκαλιά του, ένα άλλο αγκιστρομένο στα πόδια του και μια γυναικα που δεν ήξερε πως να του δείξει ευγνωμοσύνη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση ανακούφισης στο προσωπό του όταν με είδε.>>