Vampir Olursam!

3. Bölüm.

Damla
Şokdaydım. Çünkü, başka bir vampir, bizim evimize gelmişti. Ben onu hayatımda hiç görmemiştim.
-Buyrun birinemi bak....
Kelimem ağzımda kaldı. Beni iterek eve girdi.
-Nerede o?
-Kim, kimi arıyorsunuz?
-Cansu nerede?
-Siz, yoksa... Mertin arkadaşımısınız? Ayyy.... biz Merte hiç bir şey yapmadık. Kendi düşüp kafasını çarptı.
Dedim. Endişeli ses tonuyla. Çünkü çok korkmuştum.
-Kızım, salakmısın? Mertde kim? Ben Cansuyu istiyorum.
-Ne yapacaksın Cansuya?
-Yiyeceğim.
-Ne? Benidemi yiyeceksin?
-Hayır. Senin tadın iyi olmaz.
-Ha ha ha, çok komik.
-Nerede bir vampirin, vampir yediğini duydun? Neyse Cansunun nerede olduğunu söyleyecekmisin?
-Bilmiyorum ki, Cansu nerede? Arıyorum telefonunu açmıyor. Akşam oldu hala yok ortalıkta.
- Gide bileceği yerler neresi?
-Bilmiyorum. Hmmm unutdum. Sen Cansuyu nereden tanıyorsun?
- Ben Cansunun ablasıyım. İsmimde, Merve.
-Nasıl yani? Cansu bana hiç, bir ablasının olduğunu söylememişti.
-Cansu bilmiyor ki, nasıl söylesin.
-Yuh! Ayy pardon.
-Babam vampir annem insan olduğu için, beni kendilerinden uzaklaştırdılar. Beni halam büyüttü. Ama vampirler ve kurtların savaşında halamı kaybettim. Sonralar bir kardeşim olduğunu öğrendim. Bir kaç yıldır Cansuyu arıyordum ve buldum.
-Ama Cansu yok ortalıkta. Aslında ben onu Mertin kaçırdığından şüpheleniyorum.
-Mertde kim?
Olan biten her şeyi Merveye anlattım.
- Ben onların nerede olduğunu bula bilirim.
-Nasıl?
-Bir kaç arkadaş yardımıyla.
Merve elimden tutup, aşağıya indik. Sokakta kimsenin olmadığını görüp. Uçmaya başladık. Ama nereye uçtuğumuzu bilmiyordum. Çünkü Merve elinden tutup, beni nereyese götürüyordu. Biraz uçtukdan sonra, durduk ve aşağıya indik. Küçük bir kulübe vardı. Merve elimi bırakmadan, içeriye geçtik ve bağırmaya başladı.
-Osmaaaaan!
İçeride küçük bir yatak vardı. Yatakta biri uyuyordu. Birden Merve bağırınca, korkup ayağa kalktı.
-Ooooo! Merve hanım, siz buralara gelir miydiniz?
-Zev zeklik yapma. Senden bir şey isteyeceğim.
Osman denen çocuk bana bakıp, beni süzdükten sonra,
-Bu güzel kızda kim böyle?
-Onu burakta, birini bula bilirmisin?
-Tabi! Peki kimi?
-Benim kardeşim Cansuyu.
-Senin kardeşin mi vardı?
-Evet. Ama çok uzun. Sonra bir ara anlatırım sana.
Osman gidip dolaptan, bir harita çıkardı.
-Senin kardeşini bulmak için, ona ait bir şey olmalı bizde.
Cansu bana doğum günümde bileklik hediye etmişti.
-Bende var. Bileklik olurmu?
-Evet. Olur.
Bilekliği çıkarıp verdim. Bilekliği haritanın üzerine koydu ve bir şeyler söyledi. Merveye yaklaşıp,
-Ne söylüyor bu yaa?
-Bilmem. Ama işe yarıyor.
-Ben bunun işe yarayacağını sanmıyorum. Çünkü , böyle garip şey mi olur?
-Kızım, vampir olursa bunların hepsi olur. Vampirlerin olduğuna inanıyorsunda, bunamı inan mıyorsun?
Dedi ve sırıttı.
Osman birden bağırdı.
-Susun be! Konsantre ola mıyorum.
-Buldun mu?
-Evet Merveciğim.
Osman Cansunun nerede olduğunu bize söyledi. Biz Osmanın tarif ettiği yere gittik. Eski bir binaya geldik. İçeriye geldiğimizde, Cansuyu elleri sandalyeye bağlı gördük. Mertse bağırıyordu.
-Sana medenice sevgili olmamızı söyledim. Sense, kabul etmedin. Şimdi öleceksin.
Dedi. Bizde onları kapının kilidi olmadığı için o delikten izliyorduk. Mert yine bağırmaya başladı. Bu da hep bağırıyor be, sağır var sanki.
-Yada dur, önce sana işgence verceğim. Sonra öldürürüm. Senin alerjin olan yosun varyaa, ondan bulup getireceğim.
-Hayır bunu yapamazsın.
-Yaparım, sende görürsün.
Cansu berbat haldeydi. Gözlerinin şişinden çok ağladığı belli oluyordu. Mert kapıya yaklaştığında, kapıdan uzaklaşıp, saklandık. Mert binadan uzaklaştı. Biz tam odanın kapısını açıp, içeriğe girdiğimizde, arkamızdan ayak sesleri duyduk.
-Siz ne yapıyorsunuz burada?

...

BİLİYORUM, BU BÖLÜM GECİKTİ VE KISA BÖLÜM OLDU. AMA OKUMA SAYISINA BAKTIĞIMDA, YORUM VE VOTE ÇOK AZ. BU YÜZDEN DE YAZMAK İSTEMİYORUM. ÇÜNKÜ HİKAYEMİN BEĞENİLMEDİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM. LÜTFEN HİKAYEMİ OKUDUKTAN SONRA VOTELEMEYİ VE YORUM YAZMAYI UNUTMAYIN. SİZİN YORUMLARINIZ BENİ MOTİVE EDİYOR. HEPİNİZ SEVİLDİNİZ. UMARIM BU BÖLÜMÜ KISA OLSA BİLE BEĞENİRSİNİZ.