Vampir Olursam!

10. Bölüm

DAMLA

Selimin bu söylediklerini duyunca şok oldum. Gözlerim yetmezmiş gibi, birde dişlerim uzadı. Ne yapacakdım şimdi ben? Ne diyeceğim ben Selime?

-Tamam o zaman. Damla senin itiraf etmen için bende sana bir şey söyleyeyim. Bende vsmpirim.

-Neee? Nasıl yani? İsbat et.

-Aslında tam vampir değilim. Yarı vampirim. Annem insan babam vampirdi.

-Eee, sonra ne oldu peki?

-Ayrıldılar. Bence biz burada durup konuşmayalım. Hadi dükkana giderken yolda konuşalım.

-Tamam. Olur. Sen devam et.

- Ayrıldılar. Aslında ben Bursada yaşıyordum. Annem ve babam ayrılınca bende okumaya İstanbula geldim. Babam annemden ayrıldıktan sonra, vampir bir kadın bulmuş ve onunla evlenmiş. 4 yıldır babamı görmüyorum. Anmemde kendi başına yaşıyor Bursada. Bir de küçük kız kardeşim var. 15 yaşında adıda Ada. O annemle kalıyor.

-Annen ve babanın durumuna üzüldüm.

-Eveeet, şimdi sen başla.

-Öncelikle sen bana vampir olduğunu isbatla sonra.

-Tamam.

Selimde benim gibi dişlerini çıkarıp, gözlerini kırmızı yaptı.

-İnandın mı şimdi bana?

-Evet. Aslında bende insandım. Kısa zamandır vampirim. Ev arkadaşım vampir ve birde ablası var. Ablası olduğunu yeni öğrendik. O da bizimle kalıyor atrık. Ailemde kimse vampir değil. Ailem İzmirde yaşıyor. Ben buraya okumaya geldim. Birde benim vampir olduğumu bilmiyorlar.

-Sen ne okuyorsun? Neden ailene vampir olduğunu söylemedin?

-Ben tıbbı okuyorum. Aileme söylemedim, çünkü bunu kaldıra bileceklerini sanmıyorum. Galiba markete vardık.sen ne alacaksın?

-Ben mi? Aslında hiç bir şey. Senin markete gitdiğini duyunca bende seninle geleyim dedim.

-İyi o zaman.

Pek belli etmesem de Selimin bana söylediyi hoşuma gitmişdi.

-Senin bana yemek sözün var . Ne zaman gidelim? Birde sen yemek yiye bilir misin?

-Evet yiye bilirim. Peki sen?

-Bende yarı vampir olduğum için insanlaeın yediklerini yiye biliyorum. Ama her gün kan tüketmem gerkiyor.

-Aynen. Bende böyleyim. O zaman yarın gideriz. Ama çok akşam olmasın saat 6 da falan.

-Tamam.

Dükkana girdik ve alacağım şeyleri aldım. Eve taraf yüymeye başladık. Biraz kendimizden konuşduk. Yolun çoxunu konuşmadan yürüdük. Apartmana vardığımızda merdivenleri yavaşca inmeye başladık. Önce Selimin evine vardık. Bana taraf dönerek,

-Görüşürüz

-Görüşürüz

Deyip, gülümsedim. Selim bana çok garip bakıyordu. Daha önce kimsede böyle bakışlar görmedim. Onun bakışları beni gerçekten çok etkiliyordu.

Eve vardığımda kapıyı açtım ve karşımdan Merve ve Cansunun merakla bana baktıklarını gördüm.

-Ne var? Ne oldu? Garip garip bakıyorsunuz bana.

Merve sırıtarak,

-Yeni çocuklamı gittin dükkana?

-Siz nereden anladınız?