A Slytherin Surprise

8 - Take A Hint

Iedereen keek om zich heen, vol spanning, maar barstte toen in lachen uit. Ik draaide me om om te zien wat de grap was, en een duivelse glimlach speelde om mijn lippen.

Trixie was binnengekomen, en mijn grappen waren gelukt. Geïrriteerd ging ze zitten, terwijl professor Licorne wanhopig de zaal weer rustig probeerde te krijgen. Ik deed m'n best om niet keihard in lachen uit te barsten.

'Dames en heren, uw aandacht' zei Licorne streng.

Ze keek de zaal door en iedereen werd stil. Ze kuchte even en liep naar het kleine kamertje achterin, om niet veel later terug te komen met iets wat op een grammofoon leek. Ze plaatste de grammofoon op een stoeltje en speelde het af.

Ik ging rechter zitten. Dit was bedoelt voor mij. Voor de kampioenen.

Dit was de hint.

'Het is daar donker

Donker en koud

Ook zitten er veel monsters

Daar in het woud

Spreukje hier, ingrediënt daar

Dan begint het brouwen maar'

Ik voelde de moed in mijn schoenen zinken. We moesten het woud in. Ik haatte het woud. Ik had er heel veel verhalen over gehoord, nog geen een waarvan ik vond dat het goed afliep. Wel was ik opgelucht dat grotendeels van de opdracht brouwen was, aangezien ik daar best goed in was. En het was een behoorlijk grote hint, aangezien alles eigenlijk was verteld. Tenminste, dat dacht ik.

'De eerste proef zal over twee dagen plaatsvinden. Genoeg tijd dus voor de kampioenen om zich voor te bereiden. Audaces fortuna iuvat!'

Ik had zin om te schreeuwen. Gewoon, alles eruit gooien. Ik had nu al geen zin het toernooi, en het moest nog beginnen.

Dit werd nog leuk...

****************

Ik voelde aan de ketting die mijn moeder me had gegeven toen vlak voordat we naar Hogwarts gingen, nog niet zo lang geleden. Het was een ovaal medaillon, van zilver, met een grote roze steen op de voorkant. Ik had hem proberen te openen, maar voor de een of andere reden lukte het niet. Op dagen zoals deze, wanneer ik maar niet in slaap kon komen, probeerde ik het te openen.

Weer niks.

Ik zuchtte en stond op. Ik kon niet slapen. Weer niet. Gisteren nadat we de 'hint' hadden gekregen was ik in de stress geschoten, waar ik niet zo goed mee om kon gaan. Ik kreeg altijd rode vlekken in mijn gezicht.

Het zag er niet zo mooi uit.

Maar vandaag was nog erger geweest. Ik had me nergens op kunnen focussen, en had tijdens toverdranken teveel gestampte eenhoorn hoorn in mijn drankje gegooid, waardoor er een kleine ontploffing ontstond.

En met een kleine ontploffing bedoel ik dat het toverdranken lokaal niet meer gebruikt kon worden voor meer dan een week. Wonder boven wonder was niemand gewond geraakt.

Morgen was de eerste dag van het toernooi, en ik viel al bijna flauw bij de gedachte alleen al. En om te bedenken dat ik al twee dagen geen slaap had gehad, hielp ook niet.

Ik was een goede tovenares, en aangezien we spreuken moesten gebruiken was ik ervan overtuigd dat we een stok mee mochten nemen, wat me een beetje geruststelde. Ook had ik nog een paar goede verdeging spreuken kunnen leren, dus ik was niet helemaal hulpeloos. Maar ik was een eerste jaars. Een eerste jaars verdomme. De andere scholen hadden veel meer ervaring met tovenarij, en Durmstrang leefde zowat voor deze competitie. Ook waren ze niet zulke vriendelijke typjes.

Ik had proberen te praten met Isabelle, van Beauxbatons, maar ze kon alleen Frans. Daarentegen faalde mijn Frans zo ontzettend hard, dat het gesprek niet echt vooruit kwam. Met Beaux had ik niet durven praten, en hetzelfde gold voor de kampioenen van Durmstrang.

Ik had niemand om mee te praten. Ik probeerde Scorpius zoveel mogelijk te vermijden en Daphne durfde ik niet onder ogen te komen, bang dat ze alles kon horen wat ik dacht, en ik wilde niet dat iemand wist wat ik dacht. Niet nu in ieder geval.

Ik wist wel dat Isabelle een zus had, Jolie, die Nederlands kon. Misschien kon ik haar vragen om tolk te zijn.

Ik keek de magische klok die op de muur hing en zag dat het half twee 's ochtends was. Zo laat was het dus nog niet. Ik wreef even in mijn ogen en probeerde te ontspannen. Ik moest wat slaap krijgen voordat de wedstrijd begon anders haalde ik het niet.

Ik ging weer liggen en begon een liedje te neuriën, wat mijn moeder vroeger altijd voor me zong. Ik werd er altijd rustig van en het maakte mijn hoofd leeg. Ik sloot mijn ogen en begon op mijn ademhaling te letten. Als dit niet werkte, gaf ik het op.

Na een tijdje voelde ik mezelf langzaam wegzakken. Ik glimlachte en viel in slaap.

****************

IK LEEF NOG :D. Sorry dat ik zo lang niet heb geupdate en dat dit een poep hoofdstuk is, maar ik heb echt totaal geen inspiratie. :(

En voor de gynasium geeks, mn Latijn is ook bullshit, dus als het niet klopt, sorry! Lol

Let niet op de hint, tis echt een diep triest rijmpje, ik weet het lol. >.<

Ook las ik mijn verhaal terug en het deed me een beetje denken aan the hunger games. Lol. Twee kampioenen per school, een meisje en jongen. MAAR NIEMAND GAAT DOOD. MISSCHIEN. OF WEL. YOU'LL SEE :D

Ook heb ik de cast af! Nja, in ieder geval de belangrijkste twee. Ik heb veel zitten switchen. Het is echt moeilijk om zulke jonge acteurs/actrices te vinden >.<

Anyways, enjoy c: