A Slytherin Surprise

1 - The Hogwarts Express

'RENNEN!' schreeuwde mijn moeder hysterisch.

Albus en James renden zo snel als ze konden richting de muur die perron 9 en perron 10 scheidde. Ik rende zo snel als ik kon achter hun aan, maar door de trolley en de grote hutkoffer erop ging dat niet zo gemakkelijk. Mijn vader kwam naast me staan en nam de trolley over. Hij rende dwars door de muur heen en verdween, niemand die het zag. Ik rende achter hem aan de muur door en kwam aan de andere kant van het perron en draaide me om.

The Hogwarts Express.

Eindelijk mocht ik naar binnen. Eindelijk mocht ik naar Hogwarts. Ik keek op de klok. Het was twee voor elf. James en Albus kwamen alweer naar buiten en gaven mam en pap een afscheidsknuffel. Ik probeerde mijn spullen de trein in te krijgen, maar ze waren zwaar.

'Ik doe het wel. Dag mam! Dag pap! Ik ga jullie missen!' zei James terwijl hij de trein inliep met mijn spullen. Ik liep naar mijn ouders toe.

'Dit is het dan Lils' zei mijn vader ietwat nerveus. Ik keek naar zijn blauwe ogen die achter zijn ronde brilletje waren verstopt. Ze keken bezorgd.

'Laat niemand je gek maken, en denk niet dat iemand hartstikke veel van je verwacht omdat je de dochter van Harry Potter bent. Wees gewoon jezelf. En doe de groeten aan professor Longbottom.' De tranen sprongen in mijn ogen en ik gaf mijn vader een knuffel. Hij tilde me op en ik gaf hem een kus op zijn wang.

'Lieverd je moet nu de trein in' hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik gaf haar een knuffel en een kus en wilde net de trein instappen toen ze me terugtrok.

'Bewaar deze ketting goed.' zei mijn moeder toen de trein begon te fluiten. Albus en James stonden bij de deur toen de trein langzaam begon te rijden.

'LILY! SCHIET OP!'

Ik begon achter de trein aan te rennen, zoals ik 3 jaren lang had gedaan, maar deze keer greep ik James' en Albus' hand vast. Ze trokken me de trein in en we zwaaiden onze ouders uit, totdat ze uit het zicht verdwenen.

---------------------

Ik ging zitten in een lege coupé en dacht na over deze hectische dag. Mijn vader had ons tijdens de rit hiernaartoe over allerlei dingen verteld, zoals dat hij en oom Ron ooit met een vliegende auto naar Hogwarts zijn gevlogen en wat voor avonturen hij had meegemaakt. James had zijn oortjes in gedaan en Albus ging een videospelletje spelen (wij leefden met best veel Muggle-spullen), maar ik bleef luisteren. Ook al had ik zijn avonturen al een paar keer eerder gehoord, het waren verhalen die ik keer en keer opnieuw kon horen.

Terwijl ik in de trein zat dacht ik aan Scorpius, zoals ik al zo vaak had gedaan deze vakantie. Hij was mijn beste vriend en de zoon van de ex-aartsvijand van mijn oom en mijn vader. Na de grote strijd was Draco weer bij zinnen gekomen en had vele malen zijn excuses aangeboden aan oom Ron en mijn pa. Ze hadden hem vergeven en waren nu goede vrienden, maar alles was nog niet helemaal normaal. Draco was zo erg verandert na de strijd dat hij vrijwel alles wat hij van zijn vader had geleerd overboord gooide en zelf na begon te denken. Het duurde even, maar hij had respect voor half-bloedjes gekregen en hij had verboden dat Scorpius ooit een modderbloedje uit zou schelden, maar voor de échte Muggles had hij altijd geen greintje respect gehad.

Heeft hij nog steeds niet. 

Ik was zo diep aan het nadenken dat ik niet merkte dat iemand de coupé binnen was gekomen.

'Zou ik hier mogen zitten?' Vroeg een ietwat bekakte stem.

Ik was nog steeds in mijn gedachten verdronken dus ik herkende de stem van mijn allerbeste vriend niet, waardoor ik me helemaal rot schrok toen een lichaam bovenop me sprong.