A Slytherin Surprise

3 - Broken Bones

Geschiedenis van de toverkunst werd nog altijd door een geest gegeven. Deze professor heette Niopeber, en praatte net zoveel en monotoon als zijn voorgangers. Volgens mij had ik de hele les geslapen...

Professor Crescencia had op verzoek van professor McGonagall het mededelen van de "grote gebeurtenis" uitgesteld, maar wat de reden daarvoor was wilde ze niet zeggen. Iedereen zat vol spanning te kijken toen professor McGonagall tijdens de lunch begon te spreken, maar zodra het duidelijk was geworden dat er niet geuit zou worden wat er zou gebeuren, haakten de meesten af.

Toen we volgepropt zaten met allerlei lekkernijen liepen we richting de astronomietoren waar we onze eerste astronomie les zouden krijgen. De eerste les was een introductie les, en omdat we nog niet naar de sterren gingen kijken was dit de enige keer dat we overdag astronomie zouden krijgen, en niet 's nachts.

Astronomie hadden we samen met de Ravenclaws, onze eerste les zonder de Gryffindors, en ik miste Hugo nu al. Terwijl we naar de astronomie toren liepen probeerde ik Scorpius zoveel mogelijk te mijden. Misschien als ik hem niet zag, of als ik niet aan hem dacht, dan zou ik hem niet meer leuk vinden...

Ik lachte mezelf uit alleen al bij die gedachte. Ik wist nu al dat hem mijden onmogelijk was. Hij was één van mijn beste vrienden en ik zat in dezelfde afdeling als hij.. Dat zou onmogelijk zijn. Ik moest zo snel mogelijk nieuwe vrienden maken.

We hadden eindelijk de astronomie toren bereikt en ik had het gevoel dat mijn benen het ieder moment konden begeven. Mijn enkel was inmiddels zo dik als een tennisbal en had een charmante geelgroene kleur gekregen. De pijn was ondraaglijk, maar ik dacht er niet over na. Het enige waar ik eigenlijk over na kon denken was Scorpius.

De hele les kon ik me niet concentreren. Scorpius was automatisch naast me gaan zitten en ik was zo gespannen geweest dat ik geen woord had opgevangen van de professor. Ik wist zelfs niet meer hoe ze heette. 

Ze zag er streng uit, maar ze had ook iets kinderlijks aan haar. Ze had een onnatuurlijke dieprode haarkleur, die in grote krullen tot haar schouders kwamen, wat sterk af stak tegen haar sneeuwwitte huid. Haar ogen waren een kleur groen die ik nog nooit bij iemand had gezien. Ik kon haar leeftijd niet inschatten. Ze zag er jong uit, maar tegelijkertijd leek ze ouder dan de meeste professoren die hier rondliepen op school.

'Mevrouw Potter voor de duizendste keer, wat is het antwoord?' hoorde ik een mystieke, strenge stem roepen terwijl ik uit mijn gedachten ontwaakte.

'Oh.....' Mijn hoofd kreeg dezelfde kleur als mijn haar. Ik hoorde om me heen gegniffel, maar ik besteedde er geen aandacht aan. 'Ik weet het niet professor' zei ik zacht.

'Alleen omdat jij de dochter bent van de beroemde Harry Potter betekend niet dat je een speciale behandeling krijgt. Opletten.' M'n vader had veel verteld over zijn eerste gesprek met Snape en mijn gesprek met professor Astronomie (ik wist haar naam nog steeds niet) leek daar verdacht veel op, maar vreemd genoeg klonk ze niet boos toen ze het zei. Meer bezorgd.

'Dus, aangezien mevrouw Potter niet heeft gehoord wat ik zei, ik ben professor Licorne en ik ben jullie astronomie professor voor dit jaar. Wie weet niet hoe een telescoop werkt?' Na die zin doezelde ik weer weg in mijn wonderlijke werelden van fantasieën, die grotendeels over Scorpius gingen.

---------------------

De les vloog voorbij. Ik werd het meest aangesproken door professor Licorne en ik had het gevoel dat ze me niet mocht, voor welke reden dan ook. Ze begon steeds minder bezorgd en steeds meer geïrriteerd te klinken.

Ik probeerde zo snel als ik kon het lokaal uit te komen zodat ik Scorpius niet onder ogen hoefde te komen. Mijn plan faalde daarentegen miserabel toen mijn voet achter mijn bureau bleef haken. Ik besefte het te laat waardoor ik de tafel meenam in mijn val en ik 3 potjes inkt plus de tafel boven op me kreeg. De boeken in m'n handen vlogen het lokaal door en de lucht werd gevuld met ronddwarrelende perkament rollen.