A Slytherin Surprise

9 - Preperations

"Jullie begrijpen de regels? Zodra het start sein luidt begin je. Als er een ernstig noodgeval is, schiet je een rode vonk de lucht in. Allemaal even oefenen. Juist, heel mooi. Oke. Als je wilt stoppen schiet je een groene vonk. Probeer maar. Prachtig!"

Ik rolde met mijn ogen. Deze man was te blij, en ik was te gestressed. Vandaag was de eerste ronde. Ik had geprobeerd een paar nuttige spreuken te leren, maar ik wist niet of ik ze nog zou weten. Ik zat met mijn hoofd ergens anders.

Mijn ouders hadden we een brief gestuurd. Papa had medelijden met me, hij wist hoe het voelde. Mama zei dat ik moest winnen, en wenste me veel succes.

"Iedereen, lachen!" zei een vrouw met een grote camera. Ik glimlachte afwezig en de foto werd genomen.

"Hey, gaat het?" vroeg Daphne. Ik knikte van ja. Daphne en ik hadden veel geoefend met drankjes brouwen, en zij was mogelijk nog nerveuzer dan ik was.

Ik liep heen en weer. We moesten één voor één een interview afleggen met "The Daily Prophet" en Hogwarts was als laatste. Durmstrang was net klaar en Beauxbatons was al bijna klaar. Alleen Isabelle moest nog. Daarna kwam Daphne, dan ik, en tot slot Scorpius.

Scorpius zat in een hoekje spreuken te oefenen. We praatten niet meer zo veel, de laatste tijd, waar ik heel blij om was. Ik had gewoon te veel aan mijn hoofd op het moment. Scorpius kon er gewoon niet bij.

Ik begon te ijsberen en in mijn handen te wrijven. Over 2 uur zou het beginnen. Na de interviews hadden we nog tijd om te eten en om je laatste dingen in orde te maken. Ik werd misselijk door de gedachte dat ik serieus mee moest doen.

"Daphne Dixon" zei een monotone stem. Daphne stond op en liep naar het kamertje waar de interviews werden gehouden. Ik zuchtte diep. Mijn maag draaide zich om en ik haalde rustig adem.

Je kan dit. Het komt goed.

Ik begon te spelen met mijn ketting. Waarom kan dit ding nou niet open verdomme. Wat heeft mam hierin verstopt?

Ik ging aan de enige tafel in de ruimte zitten en haalde een rol perkament en een potje inkt uit mijn tas. Vervolgens pakte ik mijn zelfschrijvende veer - ik was een beetje lui - en zette die met de punt op het papier.

"Lieve mama en papa,

Hoe is het met jullie? Hier gaat het wel goed, ik ben alleen heel erg nerveus. Jammer dat jullie niet kunnen kijken de eerste ronde, maar ik hoop jullie de tweede ronde wel te zien! Albus en James zijn net zo nerveus als ik, maar ze steunen me heel goed. Ik had ook een vraag. Die ketting die je me had gegeven mam, hoe moet hij open? Het lukt me niet om dat ding open te krijgen. Moet ik een spreuk gebruiken?

Ik zie jullie gauw.

Groetjes, Lily."

Ik stopte de veer en inkt weer in mijn tas en liet de inkt drogen.

"Welke ketting?" zei iemand achter me. Ik schrok en draaide me om. Het was James.

"Jeetje, je liet met schrikken! Hoe ben je binnengekomen, ik dacht dat alleen kampioenen hier mochten zijn?" vroeg ik. James zag er moe uit, volgens mij had hij niet veel geslapen.

"Ik heb toegang als klassenoudste.. en ik heb een beetje lopen slijmen" grijnste hij. Ik lachte. Slijmen was zo niet James.

"Waarom ben je hier?" vroeg ik.

"Heb ik een reden nodig?" vroeg hij lachend. Ik grijnste.

"Nee, maar ik vroeg het me gewoon af" zei ik.

"Ik wilde je last-minute advies geven. En geluk wensen, natuurlijk" zei hij. "Maar eerst, welke ketting?" vroeg hij.

"Oh, deze" zei ik terwijl ik de ketting omhoog hield. "Ik kreeg hem van mama toen we de trein instapten, maar ik krijg hem niet open. Ken je hem?" vroeg ik.