Susurrous [WonKyun]

third whisper

"S-sen... Nasıl? Ama sen... Benim kafamdaydın. Yani ben senin sesini duydum ama... Sen gerçek miydin? B-ben s-sandım ki..."

ChangKyun karşısındaki çocuğun ona boş boş baktığını görünce kendi ifadesini düzeltip elini uzatmıştı.

"Ben ChangKyun."

Karşısındaki çocuk bir süre baktıktan sonra ChangKyun'un elini sıkıp gergin bir şekilde gülümsedi.

"Ben de HoSeok."

ChangKyun da onun gülümsemesine gamzelerini göstererek karşılık verdikten sonra az önceki olay için bir açıklama yapma gereği duydu. Kafasında hızla küçük bir paragraf oluşturdu.

"Şey, az önceki olay için bir açıklama yapmam gerekiyor sanırım. Ah bu konuda, belki sana tuhaf gelebilir belki benden koşarak uzaklaşırsın ama merak etme ben bu durumlara alışığım. İstediğin herhangi bir tepkiyi verebilirsin. Ve ah, nasıl söylesem, ben senin sesini daha önce duydum. Yani ben birçok fısıltı duyarım, her zaman kafamın içindedirler. Ama senin sesin yeniydi, yani bu aralar. Ve ben sesin sahibini bir anda böyle karşımda görünce şaşırdım."

Hoseok bir süre ona baktıktan sonra anladığını belirten birkaç ses çıkarıp kafa salladı.

"Değişik bir şeymiş. Peki diğer seslerin sahiplerini de biliyor musun?"

ChangKyun onun korkup uzaklaşmadığını görünce oldukça şaşırmıştı. Bu beklemediği bir tepkiydi.

"Ah şey genelde kişilerin sesini duyduktan sonra beynimde fısıltıları oluşur ama senin sesini daha önce bir yerde duyduğumu hatırlamıyorum."

"Aslında ben seni daha önce gördüm. Yani MinHyuk'un yanında görmüştüm. Aynı klüpteydik ama sen sadece bir kere geldin toplantılara. Belki o ara duymuşsundur."

"Ah evet! Şimdi hatırladım. Büyük ihtimalle orda duymuş olmalıyım."

"Her neyse, tanıştığıma memnun oldum ChangKyun."

"Ben de tanıştığıma memnun oldum HoSeok."

"Hyung."

"Ne?"

"Senden büyüğüm."

"A-ah anladım."

HoSeok genişçe gülümseyip banyodan çıktığında ChangKyun da onu takip etti. Kulağına dolan yüksek sesli müzikle birlikte gözünün önüne gelen korkunç şeyleri görmemek için gözlerini sıkıca kapatıp olduğu yere çöktü. Ellerini kulaklarına bastırıyordu ama sesi hala duyabiliyordu. HoSeok bir gariplik olduğunu sezip arkasına döndüğünde ChangKyun'un yardım bekleyen görüntüsüyle karşılaştı.

"Beni buradan çıkarabilir misin hyung?"