Neydi? Bizimki neydi?
Ölüm mü? Umut mu?
Söylediklerimin tövbesindeyim,
Hiçliğimin gölgesindeyim,
Nefretimle birlikteyim...
Acımı yıkıyorum.
Ruhumdaki seni yakıyorum,
Ben benliğimi öldürüyorum.
Kalbimin duvarlarını yıktım,
Yorgunluğumun isyanını başlattım...
Maskeleri taktım!
Kötülüğümü serbest bırakıyorum...
Canımı yakıyorum;
Mevzuları derinleştirdim.
İyiliğimi bitirdim,
Felaketin Olmaya Geldim...
...............
Herkese merhaba arkadaşlar umarım beğenirsiniz kendi şiirimdir teşekkür ederim...
NUR...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Son Elveda..."|HÜZN-Ü ELVEDA SERİSİ 1"
PoetrySonbahardı;Kadının en sevdiği mevsim,aynı zamanda ölüme bir adım daha yaklaştığı mevsim. Kadın alışmıştı çaresizliğine "çaresizlik" ne kadar da zor "acınası" bir durum biliyordu aslında kadın,adamın onun olmayacağını.Biliyordu sonunda ağlayacağını,h...
