Anlamsızlaşmıştı artık güneş,
Her dolunaya yaklaşmaya çalıştıkça.
Tükenmişti.
Dolunay ise yakmaya devam ediyordu güneşi,hunharca;
Göz yaşlarıyla boğuyordu.
Lakin ! Güneş alışmıştı yok olmaya.
Solmuştu güneş ,
Aydınlatmıyordu artık ,
Anlamsizdi herşey ,
Ulaşamadığı halde sevmek .
Ama anlamsızlık hayatının anlamıydı işte,
Yapılacak bir şey yoktu.
#yağmurlar gibi sevdi,ay ışığı gibi tükendi.
"Ü"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Son Elveda..."|HÜZN-Ü ELVEDA SERİSİ 1"
PoesiaSonbahardı;Kadının en sevdiği mevsim,aynı zamanda ölüme bir adım daha yaklaştığı mevsim. Kadın alışmıştı çaresizliğine "çaresizlik" ne kadar da zor "acınası" bir durum biliyordu aslında kadın,adamın onun olmayacağını.Biliyordu sonunda ağlayacağını,h...
