Yavaş ama büyük adımlarla intihar ediyordum,kim bilir belkide ölüyordum.İnsanlardan soyutlanmak istemiştim,sadece onun olmak karmakarışıktım çözsün diye kendi ayaklarımla ona gittim bilmiyorum belkide ben bile bile intihar ettim.Değrliydi,ama değer miydi? Değerdi ispatlamaya gerek yoktu bu insanları ilgilendirmezdi.Söz vermiştim kendime , geceye söz vermiştim işte. Sevecektim,ona ihtiyacım vardı çaresizleşmiştim o karanlıktı bense aydınlık, gariptik işte aynı denklemin farklı elemanları gibiydik habersizce sevmiştim 9 ay. 9 ay olmuştu ve ben onsuz yapamaz olmuştum.Nedense vazgeçemiyordum vazgeçmeye niyetlendiğim zaman gülüşü geliyordu ilk önce sonra saçları sonra masumluğu sonra benliği. O bana aitti uzaktan da olsa bana aitti soyadlarımız bir gün aynı olacaktı buna inanmak istiyordum,göz yaşıma hayran dolunaya efsane dercesine bakıyordum.Aslında karanlığa bakıyordum,alışmıştım karanlığın nefesine . Kalbiminse aklımı ele geçirmesine hunharca yok olmuştum onda onu bulmak isterken. Ne garip bir hissizleşmeydi bu böyle niçin herşey onun uğruna yerle bir olmuştu infazlar neden umuytları hayallere sürükleyerek idam etmişti? Niçin gecelerce keni içimizde kan revan içinde savaş açarak hunharca kan döktük niçindi? Tabi ya o,o herşeye değerdi çünki o beni ben yapandı o olmazsa bir anlamı kalmazdı hayatın.O olmasaydı hayat yaşamaya değmezdi.Her şeye rağmen onsuzlukta güzeldi.Çünki o benim en değerli parçam olan sol köşemdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Son Elveda..."|HÜZN-Ü ELVEDA SERİSİ 1"
PoetrySonbahardı;Kadının en sevdiği mevsim,aynı zamanda ölüme bir adım daha yaklaştığı mevsim. Kadın alışmıştı çaresizliğine "çaresizlik" ne kadar da zor "acınası" bir durum biliyordu aslında kadın,adamın onun olmayacağını.Biliyordu sonunda ağlayacağını,h...
