Bir şafak olsam ben mazide,
Gömülsem inceden güneşe,
Bir mazi osam ben,
Dokunsan tenindeki her damla yıldıza,
Bir şafak olsam ben geçmişte,
Unutulmayan .
Bir söz olsam ben şafakta,
Karanlığa,aydınlık olan.
Bir şafak olsam ben mazide,
Senin teninde can bulan.
#şafakları beklecek kadar çaresiz,teninde can bulcak kadar tehlikeli.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Son Elveda..."|HÜZN-Ü ELVEDA SERİSİ 1"
PoetrySonbahardı;Kadının en sevdiği mevsim,aynı zamanda ölüme bir adım daha yaklaştığı mevsim. Kadın alışmıştı çaresizliğine "çaresizlik" ne kadar da zor "acınası" bir durum biliyordu aslında kadın,adamın onun olmayacağını.Biliyordu sonunda ağlayacağını,h...
