Ο Πρώτος Μου!

Κεφαλαιο 7

Ξύπνησα και κοίταξα γύρω μου, ήταν μια και νυσταζα ακόμα... Γύρισα από την άλλη και ξανά έκλεισα τα μάτια μου...

-----------

"ξυπνα κούκλα μου... Είναι τρεις... Η Μαρια σε παίρνει όλην την ώρα τηλέφωνο"
"μμμμ..."
"πρέπει να φύγω... Φαΐ έχει στο ψυγείο!" μου είπε και με αγκάλιασε "ναι...μαμά...φύγε, να ξύπνησα!"
Σηκώθηκα και συρθηκα μέχρι το μπάνιο, έπλυνα τα δόντια μου και χτένισα τα μαλλιά μου...
"ααα" χασμουριθηκα και τεντωθηκα
Πληκτρολογησα το νούμερο της Μαρίας και στερέωσα το κινητό ανάμεσα στον ώμο μου και το αυτί μου και πήρα μια κούπα και έβγαλα το μπρίκι... Χρειάζομαι καφέ!
"ΑΓΓΕΛΙΚΗΗΗΗΗΗ"
"οπα χαλάρωσε,τώρα ξύπνησα, μην φωνάζεις..." προσπάθησα να της εξηγήσω αλλά συνέχιζε "ΜΕ ΦΙΛΗΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!" μου φώναξε
"ΤΙ ?ΟΜΓ!! πες τα μου όλα!!" άφησα για λίγο τον καφέ και άκουσα την ιστορία της..
"ωωω τόσο κιουτ!" της απάντησα στο τέλος "ΤΟ ΞΕΡΩ! Πρέπει να σε κλεισω τώρα όμως,μου στέλνει μηνύματα... Που να πάμε το βράδυ?" με ρώτησε
"θα πάτε στο κλαμπ γιατί θα μαι και εγώ εκεί με τον Νικόλα! Και θα συναντηθούμε και καλά τυχαία... Σε παρακαλώωωωω!!"
"εεε...όχι!" μου απάντησε "ρεεεεεε" την παρακάλεσα "πλάκα κάνω, θα ρθουμε!" μου είπε και το έκλεισε, χαμογέλασα και άφησα το κινητό κάτω...
Πάμε για καφεεεεεεε... Έβαλα νερό και καφέ στο μπρίκι και έβγαλα την ζάχαρη ... Δεν πίνω ελληνικό αλλά είναι το μόνο που έχουμς και το χρειάζομαι... Σέρνομαι και ψηλοποναει το κεφάλι μου...
Εεε...Δεν έχω ζάχαρη.. -_-
Τι θα κααααανω και δεν έχω και χρήματα...
Πήρα μια βαθιά ανασα και πήρα τα κλειδιά από τον πάγκο, βγήκα και έκλεισα πίσω μου, θα χτυπήσω!
Στάθηκα έξω από την πόρτα του και σήκωσα το χέρι...
Χτύπησα δύο φορές και περίμενα,δεν θα ναι εδώ... Γύρισα και πήγα να μπω στο διαμέρισμα μου, έβαλα το κλειδί και άκουσα την πόρτα του να ανοίγει ευτυχώς! Χρειάζομαι καφέ...
"εσύ χτύπησες ?"
Γύρισα και κοκαλλωσα

Φορα κάτι!!
Προσπάθησα να μην πολύκοιταω τους κοιλιακούς του αλλά ήταν δύσκολο, έβγαζαν μάτι... "ναι... Εγώ...ε..έχεις ζάχαρη ?" τον ρώτησα και κοίταξα από την άλλη "ναι περνα!" μπήκα μέσα δειλά και επεξεργαστικα τον χώρο μέχρι να γυρίσει, έχει ρούχα πεταμένα και παπούτσια παρατειμενα όπου να ναι... Μα καλά πότε γονείς του δεν του λένε κάτι ?
"η ζάχαρη!" μου έδωσε την ζάχαρη και έβαλε τα χέρια του μέσα στις τσέπες της φόρμας..
"παρατήρησες τον χαμό.. Ε?"
Κούνησα το κεφάλι μου και τον κοίταξα "ε..φαίνεται λίγο"
Μπαμ κανει!
"ε.. Οι γονείς σου δεν σου λένε κάτι?"
Τον ρώτησα
"ποιοι γονείς ?" είπε και γέλασε για λίγο "ξέρεις οι δικοί σου!" συνέχισα να του λέω
"μπααααα...μεγάλη ιστορία!"
Έμεινα να τον κοιτάξω δείχνοντας του ότι είχα χρόνο "θες να μάθεις ε ?" με ρώτησε "ε...Δεν με ενδιαφέρει κι όλας αλλά ναι.. Δεν έχω πρόβλημα, δηλαδή αν εσύ.."
"θα σου πω... Η μαμά μου την έκανε πριν πέντε χρόνια και μας παράτησε, βρήκε γκομενο... Ξερς ο μπαμπάς μου σκοτωνοταν στην δουλειά για χρήματα και αυτή βρήκε γκομενο..."
Τώρα κατάλαβα τι εννοούσε με το όλες είναι πουτανες... Δεν μίλησα,απλά τον κοιτούσα, ξαφνικά τον λυπήθηκα τόσο πολύ,ήθελα απλά να τον αγκαλιάσω...
"και...και ο μπαμπάς σου ?που είναι τώρα ?" τον ρώτησε, ήθελα να ξέρω τι γίνεται στην ζωή του για έναν λόγο που δεν καταλάβαινα... Με ενδιαφερε!
"δεν ξέρω... Φαντάζομαι σε μια από τις τρεις εταιρίες του..!"
Μου απάντησε και ανεβοκατεβασε τους ώμους του..άφησα την ζάχαρη κάτω και τον αγκάλιασα, τον αγκάλιασα σφυχτα...