Ο Πρώτος Μου!

Εισαγωγη

"ΤΗΝ ΕΧΩ ΦΙΛΗΣΕΙ!" φώναξα ο Ηλίας σε όλους, κοκαλλωσα και δεν ήξερα τι να κάνω "αυτή με ρώτησε!" συνέχισε να λέει "ΣΤΑΜΑΤΑ!" φώναξα και έτρεξα στις τουαλέτες, δεν σταματάει να με ενοχλεί, είμαστε 12 και το μυαλό του είναι τελείως ανώμαλο, μερικές φορές τον συμπαθώ αλλά μερικές φορές μου φαίνεται μαλακας, πως μπορεί ένα παιδί να σκέφτεται τέτοια πράγματα...όλο βλακειες λέει για μας, όλοι νομίζουν ότι τα έχουμε... Έλεος :'(
Μου δίνει χαρτάκια όλην την ώρα και έρχεται κάτω από το σπίτι μου, είναι χαζός, δεν θέλω να του ξανά μιλήσω, με φέρνει σε δύσκολη θέση... Καλύτερα να φύγει... Με έχει κάνει να μην θέλω να πάω σχολείο.. Πάντα ιδρωνω και φοβάμαι τι θα βρει να πει πάλι το μυαλό του, δεν καταλαβαίνω τι κόλλημα έχεις πάθει... Εξαιτίας του με κοροϊδεύουν όλοι... Δεν θα έχω οπότε φίλους!

***

Και εδώ είμαι, περνάω την πόρτα του σχολείο για τελευταία φορά φέτος... Ουυυυ freedom αντίο σχολείο για φέτος... Κάθισα με την Μαρία στα σκαλιά του γυμνασίου και περιμέναμε το κουδούνι για να μπούμε μέσα..
"αντε γ λυκείου και τέλος!"
"ναι για σένα που θες να μείνεις εδώ για να δουλέψεις στο μαγαζί του μπαμπά σου... Εγώ?"
Της κλαψουρισα σαν να ήταν ο μπαμπάς μου "σσσστ αφού ξερς ότι δεν θα σε αφήσω έτσι.."
"το ξέρω.. :)"
Ντριιιιιιιιιννννννννννν
"αντε πάρε το κωλό σου!" της είπα και έτρεξα μέσα
"ναι μαμά!" μου απάντησε ναζιάρικα "εεεε!μην λες αηδίες τώρα!"
Κοιταχτηκαμε και γελάσαμε, μπήκαμε στην αίθουσα και οι καθυστερημενοι συμμαθητές μας ήταν ήδη εδώ, τι σκατα από το παράθυρο μπήκαν...
Αφήσαμε τα κινητά μας στην έδρα και καθίσαμε στις θέσεις μας..
Γέλαγα όπως 22 ώρες από τις 24 όταν άκουσα "ο Ηλίας γύρισε!" το χαμόγελο μου έσβησε και γύρισα να δω ποιος το είπε , κοκαλλωσα, πείτε μου ότι ήταν πλάκα, ότι έλεγαν για κάποιον άλλον, ας μην είναι αυτός...Μπορεί να σκέφτεστε ναι σιγά και τι έγινε αλλά εμένα με στοίχειωσε, πέρασαν τρία χρόνια για να ξεχαστεί το όλο θέμα.
Μαλακας! Τι θέλει εδώ! Σήκωσα το φρύδι μου και αποφάσισα ότι αν τον δω θα τον αγνοήσω, εξάλλου μπορεί να με έχει ξεχάσει..Παιδιά είμασταν.. Ναι ναι, δεν θα με ενοχλήσει... Όλο στο μυαλό μου είναι..
"δεσποινίς Παύλου ?ΠΑΥΛΟΥ!"
Πετάχτηκα στην θέση μου "ναι συγγνώμη!" η καθηγήτρια μου έδινε τα θέματα, τρόμαξα αφού η αγριόφατσα της Ιωάννου ήταν στην μούρη μου, νταξ δεν θέλω να πω κάτι κακό αλλά ρε γαμωτο γιατί δεν αφαιρεί την κρεατοελια από το μάτι δίπλα, μιλάμε δεν θα βλέπει σε λίγο... Έχει και τρίχες!
Τελειώσαμε το σχολείο και εγώ και η Μαρια δεν θέλαμε να πάμε σπίτι, θέλαμε να αλητεψουμε λίγο καο γιαυτό πήγαμε για σουβλάκια!! Δλδ δεν νομίζω να θέλει κάποιος μετά το σχολείο να πάει σπίτι!
"αντε πάμε γιατί κατουριεμαι!" μου είπε η Μαρια "πήγαινε εδώ!" της είπε καο της έδειξα πίσω, εκείνη αμέσως με αγριοκοιταξε "ξέρεις ότι δεν πάω σε άλλες τουαλέτες!" μου είπε με σφραγισμένα χείλη "νομίζω πρέπει να το ξεπεράσεις λίγο αυτό, εξάλλου ήσουν πέντε...!" της είπα "όχι!" μου είπε κλαψιαρικα και χτύπησε το πόδι της κάτω "καλα..καλά..."
Πληρώσαμε και φύγαμε, φτάσαμε στο σπίτι μου και η Μαρια γέλαγε "Τι κάνεις ?" την ρώτησα τρομοκρατημενη "τίποτα, λοιπόν θα άπω σπίτι τώρα" μου είπε "ρε σοβαρέψου... Το έχεις κάψει καο με τρομάζεις" μου χαμογέλασε και με πλησίασε "λέμε μετά!" μου φώναξε στο αυτί και έτρεξε "ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΏΣΕΙΣ ΑΥΤΟ!" της φώναξα και πήγα προς το ασανσέρ "ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ" άνοιξα την πόρτα χωρίς να κοιτάξω "ΕΊΜΑΙ ΑΓΡΙΑ!" φώναξα και έβγαλα ένα επιφώνημα "ααγγρρρ" σαν πειρατής "χαχαααα δεν άλλαξες!" κοίταξα τρομοκρατημενη μέσα στο ασανσέρ και ήταν ένα αγόρι, πωωω ρεζίλι...
Ρε! Αυτός είναι ωραίος.. Είπα στον εαυτό μου
"ε...σε ξέρω ?" ρώτησα ελαφρώς κοκκκινησμενη "τόσο πολύ άλλαξα?" μου έδωσε το χέρι του "Είμαι ο Ηλίας!" μου είπε...
Ένιωσα την γη να υποχωρεί...

Hello it's me...
Καινούργιο βιβλίο!!!!