Ο Πρώτος Μου!

Κεφαλαιο 10

Ανέβηκα πάνω με το ανσανσερ καο περπάτησα στον διάδρομο..
"έπρεπε να του οω ευχαριστώ..." δάγκωσα τα χείλη μου και έκανα γροθιά το χέρι μου, χτύπησα την πόρτα και περίμενα να ανοίξει..
"ποιος ?"
"η Αγγελική είμαι..." απάντησα και η πόρτα άνοιξε, κρατούσε πάγοκυστη και την είχε ακουμπισμένη στο δεξί του μάτι..
"είσαι καλά?"
Τον ρώτησα "ήρθες να με ρωτήσεις αν είμαι καλά ?" με ρώτησε και κατέβασε την πάγοκυστη, όλο του το πρόσωπο ήταν καλυμμένο με αίμα και είχε αρκετά κοψίματα γύρο από το χείλη..
"Ηρθα να σου πω ευχαριστώ... δεν είσαι καλά... Μήπως να σε βοηθήσω?" τον ρώτησα
"όχι...Καλά είμαι.." μου απάντησε
"εντάξει έρχομαι!" τον έσπρωξα και μπήκα μέσα "έχεις ιώδιο ?" τον ρώτησα και μου εγνεψε αρνητικά "περίμενε!" πήγα στο σπίτι και πήρα το κουτάκι με τις πρώτες βοήθειες από το μπάνιο και γύρισα πίσω στο σπίτι του... Καθόταν στον καναπέ απλά και κοιτούσε τηλεόραση!

"δεν άργησα..." πήγα κοντά του και γονάτισα μπροστά του, άνοιξα το κουτί και έβγαλα λίγο βαμβάκι και έριξα ξιζωνε "θα πονέσει λίγο" του είπα και σηκωθηκα λίγο, το ακούμπησα δίπλα στο μάτι του και το έκλεισε κατευθείαν.. "αααου!"

"αυτό πόνεσε" μου είπε και με κοίταξε σαν κουτάβι
"ποιος στο έκανε ?" τον ρώτησα "αυτόν να δεις!" μου είπε σαν αν μην άκουσε τι τον ρώτησα "είσαι ηλιθιος... Μπορεί να σε είχε χτυπήσει χειρότερα!" του εξήγησα και ακούμπησα το βαμβάκι δίπλα στο χείλος του...
"αου!το απολαμβάνεις αυτό.." έπιασε το χέρι μου και με κοίταξε "δεν απάντησες.." μου είπε
"Τι?" η φωνή μου είχε γίνει τσιριχτη, πάντα το παθαίνω όταν ντρέπομαι..
"το απολαμβάνεις..ε ?" με ρώτησε ξανά, τα δευτερόλεπτα περνούσαν και ερχόταν πιο κοντά μου.... Έπρεπε κάτι να πω!
"όχι!" τράβηξα το χέρι μου και σηκώθηκα πάνω...
"είσαι τόσο χαζός... Πας και πλακώνεσαι και γω δεν ξέρω γιατί και μετά έρχεσαι χάλια πίσω... Εννοώ ότι γιατί να το κάνεις αυτό..." κόλλαγα λέξεις μεταξύ τους δημιουργοντας προτάσεις που δεν ταίριαζαν και έλεγα βλακειες...
Σηκώθηκε πάνω και προσπάθησε να με σταματήσει να μιλάω "είχα λόγο!" ήταν το μόνο που μου είπε, κοίταξε την μπλούζα του και εφρυξε "μέσα στο αίμα..." είπε στον εαυτό του, με μια κίνηση την έβγαλε και ξανά έκατσε στον καναπέ.. "θέλει πέταμα" μου είπε και ξανά βουλευτικε "Ωραία πες μου" προσπάθησα να αποφύγω τους κοιλιακούς και έμεινα πλάτη "όχι!"
Δίπλωσα τα χέρια μου κοντά στο στήθος μου και γύρισα νευριασμενη "Ωραία!" είπα και έδειξα τα νεύρα μου
"Ωραία!" απάντησε και ακούμπησε το φρύδι του... Δεν το πιστεύω ακόμα οι πληγές του έτρεχαν αίμα..
"θα φύγω τότε!" του είπα και πήγα προς την πόρτα
"μη...Σε παρακαλώ, μην με αφήνεις!"
Σταμάτησα να περπατάω στο σε παρακαλώ και κοκαλλωσα, τι μου λέει τώρα.... Ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.. Μη με αφήνεις... " Εννοώ κοίτα οι πληγές μου είναι χάλια.." συμπληρωσε και γύρισε το κεφάλι του για να με βλέπει... Δηλαδή όσο με έβλεπε γιατί από φώτα δεν πήγαινε καλά το μέρος...
"κα...Καλά αλλά θα μου πεις!" γύρισα πίσω και ξανά γονάτισα μπροστά του "ξέρεις... Είσαι στην κατάλληλη θέση" μου είπε και κοίταξε το στήθος μου,αλλάξε το κλίμα με μια πρόταση, κατέστρεψε το γλυκούλη Ηλία και τον έκανε ανώμαλο... πίεσα το βαμβάκι στην πληγή του και φώναξε "ΑΟΥ!" "δεν είπα και τίποτα..." συμπλήρωσε και προσπάθησε να δικαιολογηθει..
"ορίστε... Και το τελευταίο τσιρότο και τέλος!" του είπα και κόλλησα το τελευταίο