Annemin bana bırakmış olduğu kutuyu açtım içinde.
: Bir kitap, tılsım şeklinde bir kolye vardı.
Annem bu kitabı bana yol göstermesi için bırakmış olmalıydı, peki ya tılsıma benzer bu kolye!.
Daha önce hiç görmemiştim onu,
Kitabı açtım...
Bütün sayfaları tek tek çevirmeye başladım gördüğüm tek şey boş sayfalardı.
Boş bir kitap mı.!
Bu ne anlama geliyordu.?
Bunun ne demek olduğunu amari teyze biliyor olmalıydı.
Odamdan çıktım etrafa bakındım hiçbir yerde yoktu.
Onun tuhaf biri olduğunu kabul ediyorum ama nedense onun yanında kendimi güvende hissediyordum
Dışarı çıkıp onu aramalımıydım hem geldiğim günden beri dört duvar arasına sıkışıp kalmıştım.
Bu gezmek içinde bir fırsat olabilir di.
Dışarı çıkıp etrafta gezinmeye başladım.
Ahşap evler , ağaçlar burda ki herşey çok güzel görünüyordu.
Birçok şeyi daha önce görmemiştim.
Farklı bir havası vardı bu kasabanın
.
Kendimi buraya aitmişim gibi hissediyordum.
Etrafın büyüsüne öyle bir kapılmıştım ki, havanın karardığının farkında bile değildim.
Hemen eve dönmem hissine kapıldım,
Amari teyze..!!!!!!!!!!
Onu bile unutmuştum eve çoktan dönmüş evde olmadığı mı görünce benim için endişelenmişdir.
Vakit kaybetmeden dönmeliydim peki ya dönüş yolu...
Karanlık olduğu için nerden geldiği mi kestiremiyordum.
Etrafta soracak kimse de yoktu.
Öylece bir yer bulup sabah olmasını mı beklemeliydim.
Peki ya amari teyze Onu bu kadar endişelendirmeye ne hakkım vardı.
Yürümeye karar verdim.
Farkında olmadan kasabadan baya uzağa yürümüştüm.
O kadar karanlıktı ki önümü dahi zor görüyordum.
- Ahhhhh başım
- Bu ağacı buraya kim koydu.
+ağaç mı.?
- Affedersiniz ben karanlıktan dolayı farkkedemedim sizi.
+Çarptığın şeyin bir ağaç olmadığını anlayamadın mı...?
- Neden bir ağaca çarptım sandım şimdi daha iyi anlıyorum..
+ANLAMADIM.!!!!
- Odun ve ağaç benzerliğinden anlayamadım.
+ Odun mu.?
Bu saatte buralarda fazla dolanma domuz sanıp vurmasınlar
- Domuz mu.?
Beeee beeee bennnnn mi.???????
- Hey hey
Dur bekle...
+ Şimdide beni takip mi ediyorsun.
-Kasabaya kadar evet
O önde ben arkada kasabaya kadar bu şekilde yürüdük.
Amari teyzenin evine kadar gelmiştik burda mı oturuyordu.
Yol boyunca hiç arkasına bakmadı beni unutmuş bile olabilirdi.
Neyseki eve sağ salim ulaşmıştım.
İçeri girdim amari teyze yoktu hala dönmemişmiydi yoksa beni aramaya mı çıkmıştı..
Çok geçmeden amari teyze geldi duygularını hissedebiliyordum onu çok endişelendirmiş olmalıydım ki kızgındı.
Amari teyzenin beni affetmesi uzun sürecek gibiydi.
HATALIYDIM...
Çok geç olmuştu odama gidip uyumak istedim bu kadar yürümek yormuştu beni.
Sabah uyanır uyanmaz amari teyze ile konuşmak için odasına gittim.
Köşede öylece oturuyordu, konuşmak istedim ama beni bir türlü duymuyor gibiydi.
Böyle olunca daha fazla rahatsız etmemek için odadan çıktım.
Akşama kadar odadan çıkmadı.
Birşeyler de yememişti bu yüzden odasına yemek götürdüm.
Bu sefer beni fark etmişti.
Uzun bir süre bana baktı
-" Kitap dimi sormak istediğin şey " dedi.
Nasıl herşeyi bilebilirdi.
Gülümseyerek baktı bana.
"Kitapla ilgili öğrenmek istediğin şey neyse onun cevabını sana ben değil kitap verecektir."dedi
Odaya geçtim kitabın sayfalarına tekrar baktım bomboştu bana nasıl cevap verebilirdi ki.
Yatağa geçtim uyumak için, nedensiz bir şekilde aklıma o geceki odun geldi aslında bana yardım bile etmişti.
Ben ise ona bir teşekkür bile edememiştim.
-Acaba tekrar karşılaşır mıyız.?
Sabah amari teyzeyle kahvaltı yaptıktan sonra dışarı çıktık nehir kıyısına gittik.
Bana döndü ve..
-"3 gün sonra 18 yaşına basacaksın senin için hayat zor bir hal alacak bunun önüne geçmek senin elinde bu yüzden çok dikkatli olmalısın onlardan farklı olduğunu kimse anlamalı.
Bu şekilde senin hep evde olmam dikkat çekecektir bu yüzden senin seul daki Üniversiteye kaydını yaptırdım.
O Üniversiteye gidip insanların içine karış." dedi.
Bundan sonra beni ne bekliyordu.?
