ACININ HAZZI

<<9>>

Bölüm şarkısı: Dejavu-Sistem

<<Hiçte fena olmadı sanki.>>

Aynanın karşısında arkadaşının yeşil kareli gömleğini kendine yakıştıran Merve,Yatakta umursamaz tavırla oturan hemen arkasında duran Sânim'in olumlu birşeyler söylemesini bekliyordu.

<<Yakıştı ama sana asla vermem. Bak burda başka gömleklerde var.>>

Yeşil gömleği kıyamayıp giymek cesaretini bile göstermeyen Sânim,Merve'nin yeşil değil pembe gömleği giymesini istiyordu.

<<Hayır ben bunu giyeceğim bugün.>>

Sesini çıkarmayıp içinden lanetler okurken yataktan kalkıp Merve'ye odayı toplamasını emretmişti.

Merve çabuk kızan arkadaşını kırmak istemiyor ama onun gözü gibi koruduğu bu gömleklerden bir tanesini giymek istiyordu bu yüzden yatağı kaplayan gömlekleri askılara asıp dolaba yerleştirebilirdi.

*********************************

Apartmanın kapısını tüm gücüyle açan Sânim kaldırımda oturan küçük arkadaşını gördü. Bu sefer eline aldığı kısa bir çubukla toprağı süsleyen kızın yanına sessizce yaklaştı.

Tatlı bir sesle
<<Nehir nasılsın?>>

Kız hızlıca arkasına dönüp bakınca yeni tanıştığı ve büyüyünce onun gibi bi genç kız olmasını istediği ablasını görünce geçen gün ağaç dibinde bulduğu kısa çubuğu bıraktı ve elini birbirine sürtüp arkasında çömelen Sânim'e hızlıca ve sımsıkı sarıldı.

<<Sânim abla. İyiyim. Sen nasılsın>>

Kızın saçlarını okşarken gülümsüyor onun saçlarını okşayan minik elleri hissetmesine karşı ağlamak istiyordu.

<<İyiyim. Senin bebeğini yarın getireceğim umarım.>>

Kız sarılma sonrası Sânim den ayrılmamış, kollarını Sânim'in omzuna koymuş ve gözlerini kocaman yüzlü arkadaşının gözlerine kitlemişti.

Sânim kızın gözlerinde gördüğü mutluluğu, sahip olacağı bebekle neler yapacağını o masum gözlerde görebiliyordu.

<<Keşke o bebeği beraber seçebilsek ama ben senin seçtiğin bebekle oynamayı daha çok istiyorum.>>

<<Keşke beraber gidebilsek merkeze ama maalesef annenin bu bebek karşısında ne tavır sergileyeceğini bilmiyoruz.>>

<<Sanim abla Zeyyan ve oğlu hiçbirşey yapmıyor. Sende onların yanına gidersen sende birşey yapmazsın. Senin işin yok ya şimdi. Babam evde yok annemden oyuncak bebek için izin ister misin? Ben söylemiş gibi değil ama.>>

Kocaman ela gözlü bu güzel kızın şirinliği karşısında mest olan Sânim kaytarma ihtimali düşük olduğunu anlayıp yerden doğrulmuştu.
Kızın elinden sıkıca kavrayıp yeniden apartman kapısından girmişlerdi.

<<Annen ne yapıyordu.>>

<<Babamla kavga ettiler. Annem ağlıyordu.
Seninle konuşmak rahatlatır belki.>>

Çıktıkları ikinci katta ikinci katın merdivenlerinden rahatça duyulan bir gürültü hakimdi.
Bu katta kalan kızlar son ses müzik dinliyordu. Bi önceki akşam onlara iyi akşamlar dileyen kızlardan biri olan kız bağırmaya kaçan bir sesle müziğe eşlik ediyordu.

Üçüncü kata çıkınca kızı kucağına alan Sânim gülerek

<<Lütfen siz bayan>> diyerek kızın zile basmasını rica etmişti.
Kıkırdayan kız hemen zile bastı ve kapı açılmadan Sânim'in kucağından indi.