ACININ HAZZI

<<11>>

Bölüm şarkısı: Emre Aydın-Afilli Yalnızlık

<< O ne yapacak şimdi  Özdemir?>>

Kollarının arasında ağlayan kıza bakmak için kafasını biraz eğen Özdemir

<<Bilmiyorum. Niye öldüğünü bilmiyoruz.>>

Sesi titreyen ve doğru düzgün cümle kuramayan Özdemir Merve'nin saçlarını öpmeye başladı.

<<Ama öldü bunu biliyoruz.>>

Morg kapısının önünde Sânim’in dışarı çıkmasını tek başlarına beklerken Sânim'in nasıl bi halde olduklarını düşünmeleri bile ağlamalarına sebep olarak görüyorlardı.

Morg kapısı beklenmedik bir zamanda açılınca irkilen Merve doktorun arkasından ağlamayı sürdüren Sânim'e sarılmak için atıldı.
Özdemir durumun ciddi olduğunu anlayınca odasına doğru yönelen doktorun peşinden gitti.

Sânim arkadaşına sımsıkı sarılırken ayrıca konuşuyordu.

<<Onun öldüğü için mutluyum eğer ölmeseydi çok acı çekerdi. Fırat iyi ki öldü.>>
Merve Sânim’in ağzından her çıkan kelime kalbine hançer gibi saplanıyordu. Kaldıkları eve ilk gelince Sânim'e beraber kalacakları odayı göstermiş Sânim'de hemen odaya kapanmıştı. O bir hafta kimseyle konuşmamış Merve'nin sorularına üstünkörü cevaplar vermişti. Onun korktuğunu düşünüp yanında olmak için çırpınan Merve bir gün gece uyumadan önce Sânim'e korkmaması gerektiğini kazandığı okulun güzel olduğunu ağlamaya başlayan kıza anlatmaya başlamıştı.
Sânim ona birden sarılıp benim annem öldü diye ağlamaya başlayınca yine olduğu gibi yanında olmuş ona sımsıkı sarılmış ve ağlamışlardı.

Sânim hıçkırmak için duraksarken Merve onu dışarı çıkarmaya çalışıyordu.

<<Araba kazası sonucu ölmüş.>>
Yavaş yavaş yürürken etraftaki insanlar Sânim’e acımış halde bakıyorlardı.

<<Gel burda biraz oturalım.>>
Merve Kolunu yüzüne sürdükten sonra biraz daha iyi hissediyordu.

<<Kafası tümüyle ezilmiş. Gövdesi ezilme sonucu resmen simsiyah. Bu halde 5 dakika daha yaşamış. Tümüyle ezilmiş. Ve can çekişmiş.>>

Çaresiz şekilde ağlarken kardeşinin her hali göz önüne geliyordu.
Birden yerinden fırlayan Sanim

<<Bu nasıl oldu, buna nasıl izin verdiler. Onun dışarı çıkması bu şekilde ezilmesi imkansız.>>

<<Sânim sakin ol. Özdemir hem doktorla konuşmaya gitti. Hem bizimle birlikte bekleyen Zeynep'le birlikte gelirler.>>

Daha sonradan 'umarım'  diye fısıldayan  Merve gözü epeyce uzak hastane kapısına kaydı.

*********************************

<<Sânim Kaya dayanamayacağını düşündüğümüz için fazla konuşmadık ama kardeşi çok acımazca öldürülmüş. Bilmiyorum onun durumunu böyle karşılamak çok can acıtıcı olabilir ama iyi ki ölmüş. 5 dakika öylece can çekişmiş. Buraya bi şekilde getirilseydi onun yaşamasını istemezdik çünkü ölene kadar bitmeyecek yaralar ve hastalıklarla karşı karşıya kalırdı.>>

<<Peki biz arkadaşları olarak morga giremez miyiz? Annesi yok sadece ablası ve biz varız.>>

<<Bize babasının olduğu söylendi hatta babası onu buraya getirdi>>

Her şeyin farkında olan doktor karşısında şaşkınlıktan dili karışan genç adamın konuşamamasına karşı devam etti.

<<Hatta babasıyla durumları konuştuk. Cesedi ilk önce aileden teşhis eden Babası. Polise ifade vermeye gitmiş olması lazım. Çünkü kasıtlı olarak yapılmış olabilir.>>