Depressionkid

~Deel 8~

Na een uurtje reizen kom ik aan in Amsterdam. Het is er zo druk dat ik niet op zal vallen. Maar al snel merk ik dat er een man al een tijdje naast me loopt. 'Moet jij niet naar school?' vraagt hij dan opeens. Ik schrik me kapot, een gesprek had ik totaal niet verwacht. Ik kijk naar de man, hij ziet eruit alsof hij veel gedronken heeft en dat terwijl het nog vroeg is. Ik knik ja als antwoord en daarna loop ik snel door. Verderop ga ik ergens een café in. Ik kijk of ik mijn pinpas bij me heb en daarna bestel ik iets te drinken en te eten. Terwijl ik wacht op mijn bestelling bedenk ik wat ik vandaag kan doen. Ik besluit gewoon een beetje winkeltjes te gaan kijken, daar kom ik de middag wel mee door. Ook besluit ik dat ik vanmiddag wel weer thuis moet zijn, niemand mag iets vermoeden. Vandaag is er toch niemand thuis tot 6 uur dus voor die tijd moet ik thuis zijn. Met mijn bestelling vertrek ik naar mijn tafel, het is hier heerlijk rustig. Ik mis school totaal niet. En niemand op school zal mij missen, ik loop daar toch alleen maar in de weg. Ik voel een traan over mijn wang glijden. Maar toch is het de harde waarheid; Ik heb niemand, dus niemand zal zich druk maken over mij. Nadat ik wat gegeten en gedronken heb ga ik de stad in. Ik kan mezelf beter opvrolijken dan somber in het café te blijven zitten.

Nadat ik al flink wat winkels doorlopen heb voel ik mezelf toch wel een beetje moe worden. Ik besluit naar het park te gaan en daar te gaan zitten. Ik zoek een plekje bij het water en zoek mijn schoollunch op. Tijdens het eten pak ik mijn mobiel en check ik Instagram, Snapchat en WhatsApp. Twee sms'jes zie ik, een onbekend nummer en Lisa. Het is dat zij in de groepsapp van de klas zit, anders had ze mijn nummer nooit gehad. Ik open haar berichtje eerst. Daar staat:

Hoi Marith, Meneer Wiersma vroeg jouw nummer aan de klas dus die heb ik gegeven. Ik hoorde dat je ziek naar huis gegaan was. Ik hoop dat hij boos op je wordt, want waarschijnlijk ben je toch niet echt ziek. Doeiii Lisa

Aaah, ik kan dat kind echt niet uitstaan. Altijd probeert ze mijn leven moeilijker te maken, ookal is het al moeilijk genoeg. Het andere bericht zal dan wel van meneer Wiersema zijn. Ik open hem:

Hoi Marith, Ik heb net even naar jouw huis gebeld, maar er nam niemand op. Dit vind ik heel vreemd aangezien jij thuis bent. Daarom heb ik jou nummer even aan de klas gevraagd om te vragen of je veilig thuis aangekomen bent of dat er misschien iets gebeurd is. (ik zal jouw nummer straks gelijk verwijderen.) Als er iets is mag je het altijd zeggen. Ik hoop dat je een berichtje terugstuurt zodat ik niet ongerust hoef te zijn. Meneer Wiersema.

Het is heel lief van die man dat hij zo aan me denkt, dus ik zal maar een berichtje terugsturen. Maar dat is moeilijker dan je denkt, na verschillende pogingen is dit het bericht wat ik terugstuur:

Hallo meneer Wiersema, u hoeft zich echt niet ongerust te maken. Waarschijnlijk heb ik de telefoon niet gehoord. Maar alles gaat goed met mij. Marith.

Ik druk op verzenden. Ik voel me er goed bij, want er is geen woord gelogen. Alles gaat goed en de telefoon heb ik niet kunnen horen. Nu maar hopen dat hij niet nog een keer naar huis belt.