(ASKIDA) Hayatıma Girdiğin Gün -Jeon Jungkook

-7-

Önceki Bölümde:

"Jungkook... Lütfen..."

Jungkook yapılan hiçbir müdahaleye olumlu cevap vermiyordu. Ambulans görevlileri panikleyerek müdahalelerini sıklaştırıyorlardı. Ben ise sanki yardımı dokunacakmış gibi elini ellerimin arasına almıştım.

O sırada okuduğum kitap aklıma geldi.

' "Elimi bırakma John. Elimi bırakırsan... Bir daha sana uzanamam."

"Elini asla bırakmayacağım. Benden bir gün bıksan bile... Ben elini de seni sevmeyi de asla bırakmayacağım."

John sevgilisi Katherine'in yüzünü kendine yaklaştırıp dudaklarına tutkulu bir öpücük bıraktığında kız öpücüklerini derinleştirerek sedyesinde oğlana son bir kez baktı.

"Beni asla unutma John."

"Yaşayacaksın Kath. Böyle söyleme." '

.

.

.

Böyle kitaplar çok okumuştum. Bu artık bir klişeydi. Böyle kitapların sonunda baş kahramanlar hep...

Ölürdü...

Haklıydın Jungkook. Sanırım seven herkes terk ediliyor...

.

.

"Nerede o?"

Oturduğum yerden kalkıp Taehyung'u durdurdum.

"Taehyung sakin ol."

"Jun Eun ona bir şey olursa... Ben..."

"Şşş. Böyle söyleme. O iyileşecek."

Taehyung'un titreyen omuzlarını Rap Monster kendine çekerek sarıldı.

"Sakin ol dostum. Jun Eun haklı. Hayati tehlikesini atlattı."

Taehyung gergin omuzlarını salladığında kemiklerinden gelen takırtı üstüne J-Hope dişlerini sıktı.

"Neden dikkatli olmuyor bu çocuk..."

Jin lafının devamını getirdi.

"İşte bu yüzden ona asla yurtta yemek yaptırmıyorum."

Suga uzun zamandır tuttuğu gözyaşlarını döküp yoğun bakımın kapısına çömeldi.

"Yapma Jungkook... Bunu yapma... Hepimiz seni bekliyoruz..."

Suga'nın yanına gidip elimi ensesine koydum.

"Böyle olduğunu görmek istemezdi."

Taehyung bana bağırdığında Rap Monster onu bir kez daha kollarından tutup kendine çekti.

"O ölmüş gibi konuşma!"

O sırada yoğun bakımdan çıkan doktor bana doğru ilerledi.

"Komşususunuz değil mi? Peki siz? Grup üyeleri mi?"

Rap Monster onayladı.

"Evet. Durumu nedir acaba?"

"Birazdan odaya alacağız. Yarım saat içinde de uyanır. Durumu tamamiyle geçti diyebiliriz. Geçmiş olsun."

Üyeler sevinçle karışık birbirlerine sarılırlarken ben ise olduğum yere çöküp ağlamaya başladım. Hıçkırıklarıma engel olamıyordum.