Bir son bahar rüzgarı yine hüzünlendiryor beni pencereye yaklaştım gözlerimi kapattım derin bir nefes alıp işte huzur dedim annem sesleniyordu mutfaktan
- Esra kızım pencereyi kapat daha yeni sildim oraları tozlanacak şimdi.
Esra - Off annecim huzur dolu pencereyi kapatalım ve iyi sıkılmalar.Esra çok farklıydı aslında bakarsan o bile tanımazdı kendini anı yaşamayı severdi ne zaman ne yapacağını o bile bilmezdi hem çok esprili bazende sert bazen çok sıcak bazen çok soğuk bambaşkaydı işte nasıl anlatıla bilir ki

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut Sandalı
De Todoseni ilk gördüğümde ''O'' diye bilmiştim sadece dilim Dönmedi ötesine...