+2 ay sonra+
Diana: maria iyimisin ?
Maria: ...
Doktor: henüz konuşamaz bandajlar çok sıkı
Diana: tamam... Şu anda yanında jeff ve ben varız
Jeff: meraklanmana gerek yok banada aynımiey oldu
Doktor: ilk başta tanıyamadım seni
Jeff: o iyi değil mi ?
Doktor: seni ben ameliyat ettim ve sen iyisin sence o nasıl olabilir ?
Jeff: doğru... ^^
Doktor: bakalım bilinç kaybı gerçirdi mi ? *bandajları açar*
Maria: *donuk bir ifade ile herkese bakar*
Diana: maria tanıdın mı bizi ?
Jeff: iyisin değil mi ?
Maria: ne ?
Doktor: maria iyimisin ?
Diana: unuttun mu bizi ?
Jeff: nolur iyi oldupunu söyle !
Maria: Amaaaan ne çok soru sordunuz yaww iyiyim iyiyim başım ağrıyo bir an için şaşırdım o kadar 2 aydır hiçbişi yapmadan dırmak zormuş şimdi seni daha iyi anlıyorum jeff
Jeff: hehe ^^
Diana: iyi olmana sevindim ^^
Maria: aynaya bakmam gerek
Doktor: ayağa kalk bakalım
Maria: *ayağa kalkar ve aynaya bakar* çol beyaz ._.
Jeff: aşlşırsın ^^
Maria: cidden çok beyaz.... Aslında hoşuma gitti ama alışmak uzun sürecek...
+eve giderler+
BÖLÜM SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim creepypasta hayatım
NonfiksiBu hikayeyi tamamen sallıyorum ve olabildiğince sizi kitabın içinde hissettirmeye çalışacağım bazen ağlıyacaksınız bazen güleceksiniz hatta kendinizi o karakterlerin aradında gibi hissedeceksiniz umarım beğenirsiniz iyi okumalar :D
