"အန္တီ မင္မင္ေရာ "
"သူ႔အခန္းထဲမွာ ေကာက္ေနေလရဲ႕ သားေရ"
ခ်စ္ရေသာကေလးေပါက္စရဲ႕ေမေမက လက္ညိဳးေလးကို ေကာက္ျပလိုက္ေလရဲ႕
ဒီကေလးဘာေတြမ်ားေကာက္ေနျပန္သလဲ ထစ္ခနဲဆို စိတ္ေကာက္မယ္ ရစ္မယ္ ရစ္တဲ့ေနရာမွာလဲသူ ဆရာႀကီး စကားေလးေတြတမ်ိဳးႀကီးတမ်ိဳးနဲ႔မရိုးရေအာင္ရစ္မယ္ ခံရသူမွာစိတ္ဆိုးရခက္ ရယ္ရခက္နဲ႔ ဒီကေလးကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ ငံုထားမတတ္ကို ခ်စ္ေနရသည္ေလ ဒါေၾကာင့္လဲ သည္းခံေနရတာေပါ့ ခ်စ္ေတာ့လဲ
ေဟာ! ေတြ႕ပါၿပီ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ေျခေထာက္ေလး၂ေခ်ာင္းကို တြဲလဲခ်လို႔ ေခါင္းႀကီးစိုက္ထားပံုရရင္ေတာ့ မ်က္ဝန္းေတြမွာ မ်က္ရည္ဥေလးေတြတြဲခိုေနမွာ
"မင္မင္ ကိုကို ဝင္လာၿပီေနာ္"
အသံေလးဘာေလးေပးဝင္မွ မဟုတ္ရင္ တံခါးမေခါက္ဘူးေလးဘာေလး ရစ္ေနဦးမွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အစစအရာရာ သတိထားမွေတာ္ခါက်မွာ<3
"မင္မင္ေလး ဘာေတြစိတ္ေကာက္ေနတာလဲကြာ ေျပာပါဦး ကိုကို ကို"
ေဘးနားေလးဝင္ခိုင္ၿပီး ေမးေစ့ေလးကကိုင္ၿပီး ေမာ့လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ငိုထားလဲမသိ ေၾကာင္ေခ်းရုပ္ေလးေပါက္လို႔ ေၾသာ္ ဒီကေလးနွယ္ ခေလးေသးေသးေလးအတိုင္း
"မငိုပါနဲ႔ေတာ့ကြာ ေနာ္ ၾကည့္ဦး ေပပြေနတာပဲ မ်က္နွာတခုလံုး နွပ္ေတြနဲ႔ကြာ"
မ႐ြံမရွာ သူလက္ေတြနဲ႔ပင္ သုတ္ေပးလိုက္သည္ ႐ြံစရာမွမဟုတ္တာ ဒါသူခ်စ္ရတဲ့ကေလးပဲကို
"ဘာလဲ အဲ့ေတာ့ မခ်စ္ေတာ့ဘူးေပါ့"
ကဲ စရစ္ၿပီ စကားေျပာမွားသြားေတာ့လဲ ခံေပါ့ကြာ
"မဟုတ္ပါဘးူးကြာ မခ်စ္ဘဲေနမလား ကိုယ့္ကေလးေလးပဲကို "
