The Vampire with blue eyes.

{Deel 2: Hoofdstuk 23}

P.o.v. Delia:

Kreunend kom ik overeind en hoor een stem mijn naam fluisteren. Ik wrijf over mijn gezicht en begin wat rond te kijken. 'Oplichters, ze zouden hier koffie hebben' zucht ik en net op dit moment had ik eigenlijk wel een koffie gebruiken, maar goed, waar is Zack? Ik kijk de ruimte nog eens rond en knijp mijn ogen tot spleetjes, als ik een wazig persoon tegen de muur zie staan. 'Wie ben jij?' fluister ik, waardoor de persoon zucht. 'Ik ben het Zack' antwoord hij droog. 'En kom je me nog helpen, of blijf je liggen?' gaat hij verder, waardoor ik zeker weet dat het Zack is.

Ik sta voorzichtig op, maar zak meteen door mijn benen, door de steek die erdoor heen gaat. 'Verdomme' zucht ik en kijk naar mijn been. Meestal moet dat meteen genezen zijn, maar blijkbaar hebben ze iets op dat mes gesmeerd of was het een zilveren mes. Ik ga ervan uit dat het het laatste is.

Moeizaam sta ik nog een keer op en strompel naar Zack, die ik met al mijn kracht probeer los te maken. 'Sneller, Delia' zegt Zack, als hij voelt dat de bus vaart afneemt. 'Ja ja, die knoop is niet zo makkelijk als je denkt' zucht ik en maak het laatste stukje los, waardoor Zack meteen een stukje van de muur springt.

'We moeten hier nu weg, wie weet wat ze wel niet allemaal gaan doen' zegt hij, waardoor ik knik. 'Maar..' begin ik en wijs naar mijn been, waardoor hij knikt. 'Kom maar op mijn rug, dat moet lukken' 'Heel zeker?' 'Ja ja, ik heb mijn veters gestrikt' zucht hij, waardoor ik een klein lachje niet kan onderdrukken. Ik ga op zijn rug zitten, bal mijn vuisten en duw ze naar voren, om vervolgens de deuren eruit te ramen. Ze vliegen eruit, waardoor Zack het op een rennen zet.

'RECHTS' gil ik, als ik hoor dat er geschoten word. 'GA HIER NAAR RECHTS OF IEMAND VAN ONS WORD GERAAKT' gil ik hysterisch, waardoor hij het bos inschiet. 'VERDOMME ZACK, DAT HAD VEEL EERDER GEKUND' gil ik, waardoor hij zucht. 'Wil je stoppen met gillen? Ik snap wat je punt is, maar jij bent niet degene met een persoon op zijn rug' 'Geef je mij nu de schuld?' 'Nee, juist niet, mijn punt is dat ik geen snelle bochten kan maken met iemand op mijn rug, zonder dat die gene eraf valt' verteld hij, waardoor ik knik.

'We stoppen hier even en dan gaan we morgen verder. Ondertussen zal ik kijken of ik je been kan genezen' zegt hij en verdwijnt tussen de bomen, om even later met een bol water in zijn handen terug te komen.

'Dit kan wat pijn doen, maar geneest vrij snel'

---

Iemand toevallig nog leuke ideeën, waarvan je wil dat het hierin komt te staan? Laat het vooral weten en ik zet het erin.

En even een bedankje naar michellexoxo2003 voor het idee, om te beginnen over de koffie, wat trouwens een heel leuk idee was!

x Emma