The Vampire with blue eyes.

{Deel 3: Hoofdstuk 25}

P.o.v. Delia:

Nadat we Linzey alles hebben uitlegt, gaan we opzoek naar een schuilplaats.
Iets wat makkelijk hoort te zijn, maar moeilijk is.
Zuchtend laat ik me vallen tegen een boom.
"Ik kan niet meer" zucht ik.
"Ik ook niet" grijnst Linzey.
Ik rol mijn ogen en wenk naar haar rolstoel.
"Ik moet jou de hele tijd duwen!" sis ik.
"Kan hier toevallig ook een jongen het overnemen?" ga ik verder.

Zack schud zijn hoofd.
"Ik niet" zegt hij.
"En waarom dan wel niet?"
"Omdat ik als geest, dat niet aankan"
"Smoesjes" zucht ik, waarna hij grijnst.
"Misschien wel, misschien niet, dat is de vraag" en weg is hij.
Ik zucht en kijk Rapheal smekend aan.
Hij schud zijn hoofd en loopt verder.
"Juist van je mate en je broer moet je het hebben!" schreeuw ik, maar krijg geen antwoord.

Ik zucht en pak de handvaten van de rolstoel vast.
"Daar gaan we weer" zucht ik en begin Linzey verder te duwen.
"Zeg ik kan zelf ook wel proberen te lo-"
"DOE NORMAAL!" schreeuw ik.
Geluiden van vluchtende vogels is te horen, door mijn gebulder, maar het maakt me niks uit.
"Jij gaat niet lopen, daar ben je te zwak voor"
"Maar ik zit jou lastig, kijk naar je. Je bent uitgeput"
"En wat dan nog? Ik ga jou niet laten lopen" zeg ik en duw haar harder, zodat ze de kans niet krijgt, om van de rolstoel te stappen.

"Hier?" vraagt Rapheal, als hij na een tijdje stopt.
Ik kijk naar de boom, waar hij naar wijst.
Een groot vraagteken vormt zich in mijn hoofd en ik kijk hem niet begrijpend aan.
"Jij bent moe, Zack is moe, Linzey niet, maar ik ook" zucht hij.
"En daarom wil je hier, in het midden van het bos, tegen een boom aan gaan slapen?"
"Ja" antwoord hij en gaat zitten.

Ik zucht, rol mijn ogen en kijk om me heen.
"Dit kan echt niet, wat als ze ons vinden?" zeg ik. Raph kijkt me vragend aan.
"Dan is het maar zo, maar ik kan echt niet meer. We moeten rusten, rust is op dit moment het belangrijkste wat we nodig hebben"
"En bloed" zegt Zack ineens.
Zijn rode ogen komen tevoorschijn en hij scant het bos.
"Daar" zegt hij en voor ik nog een keer kan knipperen met mijn ogen is hij al weg.

Even later is hij terug, met een rode mond.
"Sorry, kon me niet inhouden" zegt hij en veegt zijn mond af.
We schudden onze hoofden en gaan ieder tegen een boom aan zitten.
"Als er iets gebeurt meteen gillen" zegt Raph nog, voor ik mijn ogen sluit.

---

Hierna nog 5 hoofdstukken, wat betekend het einde van 'The Vampire with blue eyes'.
Ik hoop dat jullie dit een leuk boek vonden.
Ik zelf vond en vind het namelijk een heel leuk boek om te schrijven.

Iedereen alvast bedankt voor het lezen, WANT OMG KIJK HOEVEEL LEZERS IK HEB!
OVER DE FUCKING 60.000, DAFUQ?
En natuurlijk iedereen bedankt voor jullie stemmen en reacties!
Zonder jullie had ik dit verhaal nooit zo ver laten komen.

x Emma