The Vampire with blue eyes.

{Deel 3: Hoofdstuk 23}

P.o.v. Delia:

"Stoppen" beveelt de bewaker van de geesten dimensie.
Vragend kijken we hem aan.
"Jullie kunnen hier niet zo-"
"We hebben hier toestemming voor" zegt Rapheal, die hem dreigend aankijkt.
"Van wie?"
"De koning, dus laat ons erdoor" sist hij.
De man kijkt geschrokken naar Rapheal, die dreigend een stap naar voren zet.
"En hij gaat mee" sist hij erachteraan, wijzend naar Zack.
"Maa-"
"Niks ge-maar laat ze erdoor" klinkt een stem vanachter ons.

We draaien ons allemaal tegelijk om en kijken de koning vragend aan.
"Helemaal vergeten uit te leggen hoe jullie hier weg zouden komen" moppert hij en loopt naar de bewaker.
"Laat ze er langs" zegt de koning en beweegt zijn handen spastisch naar rechts.
Een kleine grinnik verlaat mijn mond, waarna iedereen zijn aandacht op mij is gevestigd.

Ik haal mijn schouders op en knik naar de poort.
"Gaan we nog?" vraag ik, waarna de jongens knikken.
"Maar koning dat is een geest" zegt de bewaker wijzend naar Zack.
"Daar zijn afspraken over gemaakt. Meld het bij me wanneer ze terug zijn" zegt de koning, die vervolgens weg loopt.

We knikken naar de bewaker, waarna we de poort in verdwijnen.
"Hoe hebben jullie dat geregeld?" vraagt Zack.
"Gewoon onszelf zijn" antwoord Rapheal.
"Goed" moppert Zack, die al snel de duisternis in verdwijnt.

Met een doffe klap raak ik de grond en wrijf pijnlijk over mijn elleboog.
"Verdomme" kreun ik en hijs mezelf overeind.
Ik knipper een paar keer met mijn ogen en kijk verbaasd om me heen.
"Dit kan niet waar zijn" mompelt Rapheal.
"We zijn te laat" vul ik aan.