The Vampire with blue eyes.

{Deel 2: Hoofdstuk 21}

P.o.v. Zack:

We rennen samen door het bos, op weg naar huis en om eerlijk te zijn, ben ik blij dat we weer naar huis kunnen. We hebben namelijk wel lang genoeg vast gezeten bij onze gezellige vrienden, Marc en zijn huisspin, die echt mega was. Oké, ik ben niet snel ergens bang voor, maar dat beest, was echt te groot voor worden..

Delia verdwijnt achter een boom, waardoor ik haar even uit het zicht verlies, maar even later weer zie als ik dezelfde richting uit ren, waarna ik naast haar ga rennen en haar wenk om mij te volgen, wat ze dan ook doet, want ja, ik weet een snellere weg. Ik ren helemaal naar rechts en ren het bos uit, om vervolgens over de autobaan een weg terug naar huis te vinden. 'ZACK, BEN JE GEK OFZO? WIJ MOGEN HELEMAAL NIET OVER DE AUTOBAAN RENNEN' schreeuwt Delia achter me, maar ik schenk er geen aandacht aan. 'GEEN SPANNING GEWEND?' schreeuw ik terug, wat haar waarschijnlijk met haar ogen laat rollen, ja zo goed ken ik haar.

Ik kijk nadenkend om me heen en zie al vrij snel een bos ontstaan aan de andere kant, waar ik dan ook naar toe ren en in verdwijn.

P.o.v. Delia:

Ik ren inmiddels achter Zack aan, wat het domste plan ooit is geweest, want hij rent over de autobaan, wat verboden is. Als ook maar iemand dit ziet en meld, zijn we er geweest, maar hij denkt er natuurlijk luchtig over en denkt dat er niks kan gebeuren, mannen..

Mannen zullen er vast anders over denken, maar goed. Ik volg hem maar, om te voorkomen dat ik hem straks kwijt raak. Ik ren op mijn hoogste tempo achter hem aan, waarna hij in een bos verdwijnt. 'ZACK!' gil ik, als ik hem even niet meer zie, maar toch door blijf rennen. 'ZACK!' gil ik nog eens, maar krijg geen antwoord. Waar kan die jongen toch zijn? Of zou hij weer een 'geweldig' spel met me aan het spelen zijn?

'Zack, het is geen tijd voor spelletjes' zucht ik en minder mijn vaart, om goed om me heen te kijken. 'ZACK!' gil ik nog eens, als ik hem niet kan vinden. Waar kan die jongen toch zijn? Ik loop een stukje terug en zie een mes in een boom zitten, met bloed eraan. Ik snuif eraan en ruik dat het vers is. Met grote ogen volg ik het spoor met bloed naar beneden, waar ik een jongen aantref. Geschrokken deins ik achteruit en zie hem even later zijn ogen openen. Hij kijkt me met een grote grijns aan en pakt het mes uit de boom, waarna hij op me af begint te lopen. 'HELP!' gil ik hysterisch, maar heb het gevoel dat niemand me zal horen.

'Kom maar vampiertje' grijnst de jongen, terwijl hij steeds dichterbij komt. 'We hebben je vriendje ook al' gaat hij verder, waardoor ik huiver. 'Waar is hij' sis ik. 'Gezellig koffie drinken in onze bus, kan ik ook wat voor jou inschenken?' lacht hij duivels, voor hij met het mes begint te gooien en het terecht komt in mijn bovenbeen.

Ik voel alles draaierig worden, en hoor de jongen nog net praten voor ik weg val. 'Dit zal jullie vampiers berouwen'