KARMAŞIK!(Tamamlandı)

4. Bölüm

Selamün aleyküm kardeşlerim:)
İyisiniz inşallah?
Keyifli okumalar..

*****

"Öyle işte Rüveydâ ne yapabilirim ki? Bu kadar sinirleneceklerini düşünemedim."

"Sevde ama keşke önce onların gönlünü almayı deneseydin. Sonrasında daha iyi olurdu."dedi üzgün sesiyle arkadaşım.

"Ne yapalım artık başa gelen çekilir hesabıyla daha çok dikkat etmem gerekecek bazı şeylere."

Rüveyda'yla konuşurken bir yandan da eşyalarımı valize yerleştiriyordum.Aklıma gelen fikirle gözlerim parladı.

"Bak şimdi Rüveydâ her olayda vardır bir hayır madem ailem orada olmayacak,  ben artık kapanabilirim sanırım.Şimdi sen de ben de izin alıyoruz birlikte bana kapalı kıyafet almaya çıkıyoruz. "dedim neşeyle.

Ruveyda'da memnun olmuş olmalı ki sesindeki heyecanla yataktan doğrulduğunu anladım.

"Sen ciddisin Sevde! Ayy çok sevindim.Rabb'im devam ettirmeyi nasip etsin inşallah."

"Amin.. neyse ben kapatayım şimdi ararım yada mesaj atarım sana haydi selamün aleyküm.. "

"Ve aleykümselam.. "

Bu ne kadar güzel bir kapatma şeklidir Rabb'im.. Gereksiz sözcük yok her türk gibi 'görüşürüz' 'öptüm' 'bay bay'  'hoşçakal' mübarek tüm kelimeleri kullanıyoruz.

Gülümseyerek annemin yanına indim. Biraz sırnaşıp alışveriş desem izin verir.Harikasın Sevde! Öhö öhö.. enaniyet yapmaya gerek yok.

*****

"Şunlara baksana yaa.. ne kadar tatlılar değil mi? "

Elimdeki feracelerle Rüveyda'ya döndüm.Gülümseyerek bakıyordu ama bir burukluk vardı yüzünde.

"Ne oldu?"dedim yanına iyice yaklaşıp.

"Hiçç.." diyerek elini salladı.

"Seni tanıyorum var birşey."dedim beklentiyle bakarak.

Derin bir nefes alıp, sımsıkı sarıldı.

"Dur kızım ya! Ben gelemem böyle sarılmalara falan"dedim gülerek.

Ayrılıp omuzuma vurarak güldü.

"Bazen çok odun oluyorsun biliyosun demi? " dedi.

Omuz silktim.Evet biliyorum bazen tam odun olurken bazen de içimden gelerek gözümden kalpler fırlarcasına romantik olabilirim.

"Evet öyleyim ama sana  ne oldu? " dedim anlayışla.

Gülümsedi :"Kendimi yokladım az önce ben kaç yıldır kapalıyım ama hâla tunik giyiyorum ama sen kapanir kapanmaz ferace düşünüyorsun.Mutlu oldum senin adına."dedi.

"Evet olabilir öyle ama benim kendime sözüm vardı eğer günün birinde nasip olur da kapanırsam tam kapanmak istemiştim. Bol pardesü veya ferace, omuzumdan bâya aşaği inen bir eşarp.Hep hayalimdi bunlar."dedim ve buruk bir tebessümle devam ettim:

"Madem Rabb'im nasip edecek inşallah bende en iyisini yapmak isterim ki ona lâyık olabiliyim."

Gülümsedi ve mırıtıyla kendi kendine söylendi:"İnşallah bana da nasip olur.. "

Alışverişi tamamlayıp, evlerimize geçecekken dönüp sımsıkı sarıldı. Bu sefer bu burukluktan ben ağlamaya başladım. Dengesiz olduğumu söylemiş miydim?

"Ya yapma böyle beni de ağlatacaksın ama.. "

"Ara beni hep tamam mı? Yalnız bırakma oralarda. "Dedim gözyaşlarımı silerek ayrılırken.

"Tamam sende beni unutma. Ben mânevi olarak hep yanında olacağım. Daralıp, bunaldığında her zaman arayabilirsin. " dedi o da nemli gözlerle.

Hızlıca nefesimi içime çekerek omuzlarından tuttuğum gibi arkasına döndürdüm ve gülerek sırtına vurdum.

"Hadi bakalım.. yeter bu kadar özleme beni..görüşürüz.. " dedim.

Güldü ve el sallayarak gitti.Biliyordu benim duygumu gizlemek istediğimi. Allah'ım teşekkür ederim bana böyle bir arkadaş nasip ettiğin için..

*****

Evett.. son rütin özel ihtiyaçlarımı da valizime koyup, yol molasında takacağim eşarp ve giyeceğim feracemi düzgünce geniş olan kol çantama yerleştirdim.

Neden şuan sakinim ki? Az da olsa üzülmem gerekmez mi? Hayır! Biliyorum ki Rabb'im bir kapıyı kapatsa, diğerini açar.

Odamın kapısını açık bırakıp, kol çantamı alarak aşağı indim. Nasılsa valizimi taşıyacak insanlar var.

Beni uğurlamak için kapıda duran anne ve babama baktım.Hem hüzünlü hem mutlu bakıyorlardı.Çıkmadan onlara sarılıp:"Allah'a emanet olun. "dedim.

Söylediğim onlara garip gelse de çok önemsemeyerek "Kendine dikkat et. " diyerek el salladılar.

Hoşçakalın ailem.. inşallah bu herkes için en iyisi olacak..

*****

Mola için bir tesiste durduğumuzda abdest alıp, hemen mescide giderek namazımı kıldım.

Oradan çıkarken kol çantama yerleştirdiğim eşarp ve feracemi çıkarıp, giydim.

Allah'ım bu nasıl bir mutluluktur.Sevinçle otobüse bindim. Kimse beni üzemez artık.Benim kalkanım var.Aynı zaman da zırhım da olacak.

*****

Otobüsten indiğimde tekerlekli siyah valizimi sürükleyerek etrafa bakınmaya başladım.

Vayy.. deniz olan iller ayrı bir güzel oluyormuş.İzmir.. Tam bir turistik bölge olmasına rağmen mükemmel bir il..

Etraftan gözlerimi çekerek bir taksiye bindim. Bir tanesine bindim ama.. Adama telefonumdan adresi gösterip arkama yasandım.

Taksi durduğunda adam valizimi indirirken bende ücreti ödemek için cüzdanımı bularak ödeme yaptım.

Valizimi alarak iki katlı denize yakın duran devasa evin-pardon köşkün-yanına  yaklaştım.Parmak ucumda yükselerek zile bastım. Kısayım tamam mı?

Kapı açıldığında Enes abi tanımak istercesine gözlerini kısıp:"Buyrun? "dedi.

Valizimi iki elimle tutup, zorla sürükleyerek birşey demesine izin vermeden içeri geçip:"Buyurdum. "dedim.

Arkamdan kapıyı kapatıp, ellerini cebine soktu.Hem alaylı bakıyordu hemde sallanarak yaklaşıyordu.

Yanıma yaklaşıp yüzünü yüzüme yaklaştırmasıyla geri çekildim.Gülümsedi ve alaylı bir bakışla beni süzdü.

"Hoşgeldin ailesine âsi kız. "diyerek göz kırptı.

Aman ne çok özledim seni!

Hoşbulurum inşallah.. merhaba yeni ailem!..