KARMAŞIK!(Tamamlandı)

8. Bölüm

Ben gözlerimi sımsıkı yumarak, şu yaşadığım zaman diliminin olmamasını Rabb'imden istedim.

Yeni bir anahtar sesiyle ortamdaki kasvetli hava dağıldı. Elini öpeyim hırsız amca gel beni kurtar!

Şu anki hâlim hırsızdan bile medet bekler şekildeydi.Kapı açılıp, eniştem girdiğinde bize baktı bir süre.

Sonrasında oğlunun sarhoş olduğunu farketmiş olmalı ki hemen kolunun altına girerek, merdivenden çıkarırken bana döndü.

"Sevde. Kızım sen yat. Ben halederim gerisini iyi geceler. " dedi.

Bende kafa sallayarak odama çıktım.Kafam çorba gibi oldu.  Başımın ağrısı ikiye katlanmış bir halde uyumaya çalıştım. Sabah ola hayr ola bakalım..

*****

Kahvaltı sofrasında Enes abinin bakışlarını üzerimde hissetsem de çok önemsememeye çalışarak, yavaş yavaş yemeğimi yedim.

Tamam yavaştan kendimi değiştirmeye başlamış gibi olabilirim ama bu sofraları da ayırmam lazım. Haremlik selamlık usûlü.

Abarttigimı düşünecekler belki ama zaten doğru olan bu değil mi? Daha fazla haramlarla haşir neşir olmamak adına tercih yapmamıştım.
Televizyon izlemeyi bile bıraktım. Benim hayatımda çok yer kaplıyordu üstelik. Bir anda olmuş gibi olsa da herşeyin vakti geldi de geçiyor bile..

Ben bunlara o kadar kendimi kaptırmışım ki kafamı kaldırmamla tüm bakışları üzerimde hissettim. Ne? Ne oldu yine?

Eniştem boğazını temizleyerek konuştu:"Haftaya sizin universiteniz açılıyor. Bir ihtiyacın var mı? "

Düşündüm. Evet vardı. Şöyle 15-20 kilo hiç bitmeyen bir iman takviyesi istiyorum. Hatta serum şeklinde alalım ki arada enjekte edebiliyim.

Kafamı hayır dercesine sallayarak:"Şimdilik yok sanırım. "dedim.

"Peki olursa söylersin. "Dedi babacan bir tavırla.

Gülümseyerek kafa salladım. Kafamı eğerken çarprazımda oturan Enes abiyle göz göze geldik.

Dudağının sol tarafı gülerken hafif kalkmıştı belki farkında değildi ama. Neden tebessüm etti acaba?

Ben güldüm diye olabilir mi? Yok canım! Saçmalama Sevde sende! Kendini iyice kaptırdın kendine gel!

Hayalimde elimle kafama bir tane vurarak, gerçeğe döndürdüm.Ha şöyle..

*****1 Hafta Sonra

Okul.. zorunda olduğum bir eğitim sistemi. Ahh.. niye insanlar akıl  edemiyor acaba?

Bir bayan; eşi kadına, giydiğine, makyajına bakmasın diyor. Gidiyor kendisi de erkekli ortamda çalışmaya başlıyor.

Neymiş efendim? O yaparsa ben neden yapamammış? Sen bayansın bayan! Erkeklere sefahette hiçbir şekilde yetişilmez. Ama ne yaparsın?

Sen kendi iffetinle, namusunla, takvan ile kendini helal dairede yetiştirsen, Cenab-ı Hakk sana öyle bir insan nasip eder.

Ama sen düşünsen ki; aaa.. bak ilerde kocamın eline bakmayım, kendi paramî kendim kazanayım bla bla.. diye düşünürsen, niyetin de dua hükmüne geçer Rabb'im sana düşündüğün şekilde nasip eder.

Ama yok bizde gurur var ya! Neyin gururunu yaşıyorsak artık. Aciz ve Rabb'inin isteklerine boyun eğen bir kul olmak varken.. nelere nelere girerek kendimizi günaha sokuyoruz.

Öleceğiz.. herşey bu kadar açık ve netken bizi ne engelliyor ki? Ölünce hemencecik cennete falan da gitmeyeceğiz.

Bu dünyada yaptıklarımızla cennete veya cehenneme giderken bize yardımcı olacak. Bu dünyaya boşu boşuna gelmedik sonuçta.

Ne diyordu Risale-i Nur'da:"İnsanın bu dünyaya gönderilmesinin hikmeti ve gâyesi; Cenab-i Hak'kı tanımak ve ona iman ve ibadet etmektir. "

Aslında seçimlerin çoğunu kendimiz yapıyoruz ve başkalarının dediklerini yapıyor gibi gösteriyoruz. İlerdeki hayatımdan ben sorumluyum.Onun için önüme çıkan engelleri aşmam lazım.

Şimdi doğru gidip, üniversite kaydımı donduruyorum. İşiteceğim azarlar kimin umrunda? Okulu bıraktıktan sonra, insanlarin sadece okul okuyarak bilgi sahibi olamadığını göstereceğim.

Allah'ım sana tevekkül ediyorum. Ne olur beni yalnız bırakma!

Ya şimdi, ya da hiç Sevde! Ya yarın ölürsen? Rabb'ine ben çabaladım Rabb'im demeye yüzün olur.

Ölüm gelmeden aç gözünü artık. Derin bir nefes alarak gözlerimi sımsıkı yumdum. Evet en doğru olan bu olsa gerek..