KARMAŞIK!(Tamamlandı)

17. Bölüm

Selamün aleyküm:)
Keyifli okumalar!..

*****
Annemin eve dönmesinden bu yana koskoca bir ay geçmişti.Gelmek istemediğimi söylediğimde ilk başta üzülse de benim mutlu olmamı istiyordu o da.

"Ya Sevde! Tepsinin kenarını kaydırdın. Şuan kırmızı yaparak oldu hepsi. "Dedi endişeyle arkadaşım.

Hiçbir tepki vermeden azıcık sarı boya alarak kırmızı olan yaparağı boyadım.Diğerlerine de aynı işlemi yaparak sırıttım.

"Şimdi canım arkadaşım durum şu ki artık bu tepsimde ressam sonbahar resmini işlemiş. "Dedim.

Kahkaha atmaya başladı.Bu pratik zekama bayılıyorum! Çoğu şeyin dönüşümü var nasılsa neden kendimi üzeyim ki?

Biz gülerken ezan okunuyordu. İyiki abdestsiz gezmiyorum çok şükür.

"Önce namaz kılalım mı? "Dedi  Melek.

Kafa salladım :"Benim var abdestim."

"Bana da su dökersin artık. "

"Hay hay. Büyük bir zevkle. "Dedim ve kenardaki abdest leğenini ve su kabını alarak ona döktüm. Arkadaşının abdest suyunu dökmek..

Yatakta biraz sağa dönmesine yardımcı olup, ben de namaza durdum.

Namazlarımız bittikten sonra Melek güzel sesiyle tesbihat yaptı. İnsan âdeta mest oluyordu.

Akşama kadar vaktimizin nasıl geçtiğini anlamadık.Onu da Hatice teyzenin akşam ezanı okunacak demesiyle anladık.

"Helal daire keyfe kâfi gelir. Harama girmeye hiç lüzum yok. "

Bu güzel insanlara veda ederek, evden çıktım. Rabb'im şükür ki böyle insanlar nasip etti diye düşündüm.

Daha da farklı hayallerim vardı. Geçen bir yerde karşılaştığım çocuklara ve hanımlara Kur'an öğretilen yerde ders vermek istiyordum..

Melek'ten Allah razı olsun. Bana eksik kaldığım yönleri göstererek yetişmemi sağladı.

Amacım oraya da giderek kendimi daha fazla yetiştirmek. Kurslarım bitmişti ve kendimi daha rahat hissediyordum.

Nasip olursa yarın oraya giderek isteklerimi belli edecektim. Kur'an olmazsa tefsir okurum ya da dini bilgiler.

Bunları düşünürken yanlış yola saptığımı farketmedim. Şimdi neredeydim peki? Bilmediğim bir yerdi. Normalde farklı yollara girmemeye dikkat ederek giderdim.

Şimdi çıksam bu ara sokaktan birilerine sorabilirim yolu. Çıkışa ilerlemeyi niyet ettiğimde bir kaç gencin girdiğini gördüm.

Büyük bir telaş dalgası vücuduma yayıldı. Hava da iyiden iyiye kararmaya başlamıştı. Ya  bana birşey yaparlarsa?

Böyle düşünüyordum ama kalbimden hiçbirşey olmayacağı geçiyordu.

Hemen Ayet-el Kürsi okumaya başladım. Geldiklerini anlamamışım gibi yola devam etmeye çalıştım. Hani ayı görünce ölü taklidi yapılır ya onun gibi birşey.

Ayak sesleri ve gülüşmeler artıyordu. Tahminen saat 12 yönünden bana yaklaşıyorlardı. Arkamı yoklayarak, yürümeye devam ediyordum.

Kafam sert bir cisme çarptığında,  yutkunarak döndüm ve başımı kaldırarak fısıldadım.

"Merhaba duvar.. "

Yolun sonuna gelmek bu olsa gerek. Etrafımdan bir çıkış yolu aradım ama yoktu. Çâresizliğimi had safhada yaşıyordum.