Bir Hayalim Var { BTS } -Ara Verildi-

Benim Evime ..

Ece'den

Taehyung ve Jungkook , bir yerlerine bir şey olmadan ; sağ salim geri dönmüş ve enerji patlaması yaşadıklarından bahsediyolardı . Ben ise bu arada onlara bir şey olacak diye ağlamıştım ve kendime gelemiyodum . Aslında ağlamam durmuştu , hissizdim . Ancak birisi dokunsa tekrar ağlayacak haldeydim .

Onlar Betese beyler tamam mı ?

Onların kılı bile değerli ulan .

ZeynepÇingu bana gitmemiz gerektiğini ; sıranın bizde olduğunu söylüyodu . Ulan ben daha yeni çıkmışım duygu karmaşasından . Siz neyden bahsediyosunuz ?

Zeynep beni elimden sürüklerken ben ağlayarak Taehyung'a tutunmaya çalışıyodum .

O kadar korkulacak şey yoktu ama ben ekşın yaşatmayı seviyorum biliyosunuz mu ?

Şaka yaptım .

Ödümün bokuma karışmaması için kendimi gözyaşlarına gizliyorum ama bu daha çok tetikliyo , sıçayım !

Üzerimize takılan şeylerle gözlerimi yumdum .

Belki de Jimin'i düşünerek bu enerji patlamasını doruk noktada yaşayarak nalet edecektim .

Veya bununla birlikte ona olan sinirimi atabilirdim .

Gözlerimi açtığım yerde miyoptan görmeyen gözlerimle görebildiğim kadarıyla Jimin'in silüetine benzer bir silüet gördüm .

Ah hayır .

Bu daha uzun .

Jin ?

Düşünmeme kalmadan ZeynepÇingu elimi tuttu ve ona döndüm .

- Hazır mısın ?

Yutkunmak için kafamı eğdim ve diğer elimin tersiyle gözlerimde biriken yaşları sildim .

ZeynepÇingu bizimkilere bakarak "hazırız" dedi ve dehşete düşen 'ben'im elimi kavrayarak ileriye adımladı .

Hayır , ben hazır değilim ! Yutkunmak için kafamı eğdim !

Bu gidişin sonunun benim için huzurlu olan yolla bitmeyeceğini bildiğimden kaderime razı geldim ve Jimin'e benzeyen uzun boylu Jin sandığım silüete döndüm . Derin bir nefes alarak Zeynep'in elindeki tutuşumu sıkılaştırdım .

- Üç diyince !

ZeynepÇingu'ya döndüm ,

- Üç diyince amına koyayım !

ZeynepÇingu göz devirdi ve "sayıyorum" diyerek başladı .

- Bir ...

Derin bir nefes al ve rahatla .

- İki ...

Rahatlasana ulan !

- Üç !

Rahatlamayı siktir ederek kendimi anın akışına bıraktım .

Nefes kesenin bir bokuma benzemeyen aksiyonunu düşünüyodum . İnsan ölmeden önce bunlara kesinlikle binmeliydi . Ölmeden önce kesinlikle ...

Köprüden aşağıya düşerken bildiğim tüm duaları çığlık atarak okuyodum . Hepsi ölmemem içindi .

Ölmememiz için ..

Üzerime bağlı olan şey gerildiğinde yere çakılmama az bir mesafe kalmıştı ki yukarıya doğru fırladım .

Yere düşüyo olmam gerekmez miydi ?