YIKILMAZ

SARHOŞ

Elimde kahvemle dışarıdaki yağmuru izliyordum ve evdeki sessizlik yağmur sesi ile karışınca büyük bir huzur veriyordu.Ev fazla sessizdi çünkü evde kimse yoktu.Nereye gittikleri hakkında bir bilgim yoktu ama gitmeleri iyi olmuştu.Kendim ile başbaşa kalmıştım ve birazda dün geceyi düşünmüştüm.Erez sarhoştu ve beni öpmeye kalkmıştı fakat dudaklarını dudaklarıma değdirmesi ile sızıp kalmıştı.Aslında bu işimede gelmişti çünkü ilk öpücüğümü alıp hatırlamaması büyük bir saçmalık olurdu.İlklere fazla takılan biri değildim ben daha çok son olanlara bakardım ve bu öpücüğün Erez'in ilki olmayacağını biliyordum.Fakat düşündüklerime rağmen daha önce başkası ile öpüşmüş olduğu gerçeği fazlası ile acıtıyordu.

Yağmur şiddetini azaltırken telefonumu ve ceketimi alıp evden çıktım.Yağmuru severdim fakat ıslak durmaktan nefret ederdim çünkü kıyafetlerimin üstüme yapışması beni sinirlendirirdi.Evin arkasındaki ormana doğru ilerlerken cebimden çıkardığım kulaklığımı açmaya çalışıyordum.Hira ile ormanda dolaşırken keşfettiğim bir tepe vardı oraya gidecektim.Tepe fazlasıyla yüksekti fakat öyle şehri ayaklarımın altına sermiyordu aksine sadece deniz görünüyordu ve o tepede duran biri sanki her yer denizmiş gibi hissediyordu.Bir tek bina veya ev görünmüyordu ilk gördüğümde fazlasıyla şaşırmıştım fakat sonralara doğru gece yıldızları sabah ise gün doğumunu izlemek için harika bir yer olduğunu keşfettim.Bazı sabahlar buraya gelirken onun aksine her akşam buradaydım.İlk önce güneşin batışını daha sonra ise yıldızları ve ayı izlerdim.Eğer bir gün bir ev yapmaya karar verirsem kesinlikle buraya yapardım.Tabi Erez bey izin vermezdi orası ayrı.

Güneş yavaş yavaş batarken sonunda tepeye gelebilmiştim.Açtığım kulaklığı sessizliğin daha iyi olduğu düşüncesi ile tekrar cebime sokarken oturmadan güneşin batışını izledim.Yağmur durmuştu ve gariptirki güneş olmasına rağmen yağmur yağıyordu.Üstelik hava soğuk falanda değildi.Çalan telefonum daldığım sessizliği bozarken arayana baktım.Tanımadığım bir numaraydı ve açmakda istemiyordum.Bu yüzden telefonu cebime koyup gözlerimi tekrar güneşe çevirdim.Fakat arkamdan gelen sesle bu çok kısa sürmüştü.

-Seni yanlız bulmak zor.

Arkamdan gelen sesle arkamı dönüp Boran'a baktım.En son onunla karşılaştığımızda kötü anılar nüksetmişti beynime.Tabikide buna karanlıkta mahsur kalmam neden olmuştu ama o asansörü Boran'ın durdurduğuna emindim.Büyük ihtimalle hastalığımı bilmiyordu bilse böyle bir şey yapmayacağına da emindim.

-Beni yanlız bulmak fazlasıyla kolaydır aslında.

Boran gülümseyerek bana yaklaştı ve aramızda bir adım kala durdu.Bana söylemek istedikleri vardı fakat bir türlü fırsat bulamıyordu.Muhtemelen söylemek istediği Erez hakkındaydı.

-Sana söylemek istediklerim var.

-Dinliyorum.

Sıkıntıyla derin bir nefes alıp elini kaldırdı ve topuzumdan çıkan bir tutam saçı parmağına dolayıp oynamaya başladı.Sessizce ona bakıp saçımla oynamasına izin verdim.

-Eğer önceden fırsat bulabilseydim sana herşeyi anlatabilirdim fakat şuan sana söyleyebileceğim tek birşey var.Erez'den uzak dur Eslin.

-Neden?

Nedeni gayet açıktı aslınlada ama ondan da duymak istiyordum.

-Sana şuan nedenini söyleyemem ama seni senden saklayan bir adama güvenemezsin.

Haklıydı Erez'e güvenemezdim ki güvenmiyordum da.Arkamdan işler çevirdiğini benden bazı şeyleri sakladığını biliyordum ama herşeyin sırası vardı ve ben anı yaşayanlardandım.

-Boran.Ben hiçbir zaman Erez'e güvendiğimi söylemedim.Arkamdan işler çevirdiğini ve benden birşeyler sakladığını biliyorum ama herşeyin sırası var.O sıra banada gelecek ve o sıra geldiğinde gerekeni yapacağımdan emin olabilirsin.