YIKILMAZ

ACIYA ALIŞMAK

Saat gecenin üçüydü ve ben hala uyuyamamıştım.Hava çok sıcaktı ve bu beni bunaltıyordu haliylede uykum kaçmıştı.Yatakta tekrar diğer tarafa dönüp bu sefer yüz üstü yattım.Uykum yine gelmeyince sinirli bir şekilde oflayarak yataktan kalktım ve odadan çıktım.Uyuyan ev halkını uyandırmamak için sessiz adımlarla merdivenleri inmeye başladım.Tam merdivenlerin oradaki yedek düğmeyle salonun ışığını açacaktım ki Erez ve Ilgaz'ı konuşurken gördüm.Işığı açmak yerine bir kaç adım yukarı çıktım ve onları dinlemeye başladım.

—Erez kendini borçlu hissettiğin için ona iyi davranıyorsun ama eninde sonunda gerçekleri öğrenecek ve belki Selin gibi oda intihar edecek.

Erez,Ilgaz'ın söyledikleri üzerine sehpadaki bardağı aldı ve içti.Kimden bahsettiklerini anlamıyordum ama ortada bir şeyler döndüğü belliydi.

—Merak etme ona iyi davrandığım kadar kötüde davranacağım.

Erez'in söyledikleri kafamı karıştırırken kimden bahsettiklerini anlamıyordum.Erez kime iyi davranmaya başlamıştı ve neden iyi davrandığı birine tekrar kötü davranma ihtiyacı duyuyordu.

—Ona kötü davranman nasıl bir çözüm?

Ilgaz'ın söyledikleri merakımı biraz olsun giderecekti fakat hala kimden bahsettikleriydi en çok merak ettiğim.

—Bir insanın canını ne kadar yakarsan o kadar hissizleştirirsin onu.Bir müddet sonra acıya alışır ve hissetmemeye başlar.Hissetse bile intihara kadar gidecek bir acı olmaz.

Ilgaz kafasını anladığını belli edercesine aşağı yukarı salladı ve sehpadaki bardağı alıp bir yudumda içti.Erez'de Ilgaz gibi bardağını bitirirken,aklıma bir soru takılmıştı benden mi bahsesiyorlardı acaba.

—Erez..........Ona içinden geldiği içinmi iyi davranıyorsun yoksa kendini suçlu hissettiğin içinmi?

İşte bu soru fazlasıyla güzel bir soruydu.Erez bana neden iyi davranıyordu öğrenecektim.Bahsettikleri kişinin ben olduğumu bilmiyordum ama tahmin edebiliyordum.Bu yüzden bu soru kesinlikle harika bir soruydu ama Erez neden kendini bana karşı suçlu hissetsindi ki?

—Ona içimden geldiği veya kendimi suçlu hissettiğim için iyi davranmıyorum.Sadece seninde söylediğin gibi ona bunu borçluyum.Aksi takdirde Eslin'e karşı içimde tek bir iyilik bile yok.

Gerçekler neden bu kadar acıtırdı.Hayat bu kadar acımasız olmak zorundamıydı.Sol yanım neden buruk ve kırıktı.En önemlisi canım neden bu kadar çok acıyordu.Erez'in bana istemediği halde iyi davranması neden yakmıştı canımı.Ama ben akıllı bir kızdım şuan duygusal düşünüp saçmalamama izin vermeyecektim.Mantıklı olmam gerekiyordu Erez kendini neden bana borçlu hissediyordu.Tamam kim olduğumu biliyordu fakat neden bana borçlu olsundu ki?Hafızamı kaybetmiş olmama ilk defa bu kadar çok üzülmüştüm.Burada birşeyler  dönüyordu ve ben bunu bilmiyordum.Ama bunların geçmişimle alakalı olduğunu tahmin edebiliyordum.

Erez oturduğu yerden kalkıp sehpadaki yeni doldurduğu içkisini aldı ve bana doğru gelmeye başladı.Beni fark edemiyordu çünkü hafif bir sarhoşluk vardı üzerinde.Üstelik benim olduğum taraf karanlıktı onların oturduğu yere ise camdan ışık vuruyordu.Erez merdivenleri çıkmaya başladığında tökezleyince bir basamak altımdaki düğmeye basıp ışığı açtı ve kafasını kaldırıp benimle göz göze geldi.Aramızdaki bir basamak farkına rağmen ondan bir kaç santim kısa kalmıştım.Erez çatık kaşlarıyla bana bakarken elindeki bardağı aldım ve dikledim.Bardaktaki sıvının hepsi boğazımdan aşağı süzülürken geçtiği yeri yakmıştı ve ağzımda acı bir tat bırakmıştı.Yüzümü burşturmamaya çalışarak Erez'e baktım ve gayet başarılı oldum.Erez'e elimdeki boş bardağı verip bana şaşkınlıkla bakan Ilgaz'a kısa bir bakış attım ve tekrar Erez'e döndüm.