Ze bleef breken. Je voelde langzaam de kou die van binnen naar buiten blies en de steeds dunner wordende polsen. Ze kon bloemen laten groeien in de donkere gangen van haar gedachtes door het licht dat door de scheuren viel. Geleidelijk werd ze opgevuld door prachtige bloemen. Hoe mooi ze ook waren, het waren er te veel. Ze kropen langzaam omlaag over elk stukje dat gebroken was. Ze wikkelde zich als prikkeldraad om haar hart heen. Al zit ze nu vol met prachtige bloemen, ze is zo ontzettend leeg.
JE LEEST
Dit Gaat Over Haar
Kısa HikayeZe is meer dan haar krullende haren en haar smalle polsen en enkels. Ze is meer dan haar zachte huid en trillende handen. Ze is meer dan de lach op haar gezicht en de tranen in haar ogen. Ze is meer dan haar rode wangen en haar gekuste lippen. Ze i...
