Bölüm 15

204 109 0
                                    

Lena o harika gülümsemesi ile bindi bisikletin ön tarafındaki yassı demire oturdu. Ne kadar rahatsızda olsa amaç önemliydi, bugün o uçurumu bulmalıydı günler geçtikçe iş zora girebilirdi. Lena'ya bu kadar yakın olması Semi'nin aklını başından alıyordu. Eşsiz kokusunu içine doya doya çekiyor ve büyüsü içine işliyordu. Saçları arada yüzüne vuruyordu rüzgarda, ipek gibi bir hissi vardı. Güneş ruhunu ısıtıyor fakat bu kadar yakınlaşmaları bir yandan da kış ayazı gibi teninde geziyordu.

Hızla tepelerden aşağı inerlerken kahkahaları onlara eşlik ediyordu. Amacı unutmuş eğleniyorlardı başbaşa. Semi biraz mola vermek istedi. Hava çok sıcaktı en tepedeki kızgın vurduğu saatlerdi fakat bu aşkın yakıcılığı kadar sıcak değildi.

Lena bazı anlar kendini çok kaptırıyor bazı anlar ise içindeki burkan gerçekliği hatırlıyor sitem dolu kaderini yüreğini dağlıyordu. Hissettiğinden daha fazlaydı bu aşk...

Bütün gün molalar verseler de yılmadan aradılar tablodaki resmin yerini. Ne olacağını merakla bekleyen Semi devam ediyordu, hayattaki hiçbir şey umurunda değildi şu anda sanki. Her anların amacı aslında o uçurumu bulmaktı ama beraber geçirdikleri o özel anlar birbirlerine bağlıyordu onları. Lena ilginç bir şekilde geri duruyordu fakat kendiside bu adamın gözlerinde kaybolmayı engellemeyi başaramıyor gözleri ile ele veriyordu. Umutları ertesi güne bırakarak eve geri döndüler.

Semi'nin yanında kaldığı her gece uyurken izliyordu onu kapı aralığından bakıyordu. Bu gecede kapıya yanaştı ayak ucunda sessizce yürüyerek, sevdiğine uyurken bakacaktı ama bu kez uyumuyordu Semi. Elinde bir fotoğrafla konuşuyordu kendi kendine;

-Bana çocukken kızdığın zamanlar senden nefret edercesine kaçıyordum odama saklanıyordum. Hep bir sebep bulur kızardın ''okumazsan adam olamazsın, arkadaşlarınla paylaşmayı öğren artık şu oyuncaklarını, büyüklerine saygılı ol, bir gün ben yanınızda olmayacağım hayatınızı kurtarıp ayaklarınızın üzerinde durun'' hepsini hatırlıyorum anne.

Büyüdükçe seni anlamaya başladım ve seni kaybettiğimde kendimden utandım.. Keşke yanımda olsaydın şimdi, o zaman odama hiç gitmezdim, hiç senden nefret etmezdim kızdığın zamanlar. Gelecekler için tahminlerin diyorum anne hepsi bir bir gerçekleşti. Sana değer veren insanın kalbini görebilecek kadar dürüst ol ona demiştin ya yine yanılmadın. Kalbini görebiliyorum birisinin içine girdikçe kayboluyorum ama anne...

BİZDEN BİRİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin