Szkolna znajomość ~BTS

17

//Słuchałam tego podczas pisania, więc polecam na ten rodział!

Dwa dni później, TaeHyung jak zawsze szedł do szkoły ubrany w ten nudny, żółty mundurek. Trzymając czarną, sportową torbę na ramieniu. Wchodząc leniwym krokiem do szkoły zobaczył tego dużo wyższego od niego skurwiela, którego juz nigdy więcej nie chciał widzieć. Tamten śmiał się wśród swoich popularnych w szkole kolegów, tak jak zawsze. Kiedy tylko HoSeok zauważył młodszego chłopaka, od razu do niego podbiegł przez co Tae ustał nieruchomo zamykając w tym samym czasie oczy i spinajac wszystkie swoje mięśnie. Juz miał zamiar krzyknąć coś z prośbą o nie robienie mu krzywdy, ale zamiast pięści na nosie, czy czegoś w tym rodzaju- poczuł na swoim czole ciepłe i miękkie usta. Zerknął z niedowierzaniem na starszego i uniósł lekko brwi. - A Tobie co? Rozdwojenie jaźni czy masz problem z pamięcią? - burknął odwracając się na piecie i idąc znów przed siebie. Pokręcił głową z niedowierzaniem. Jak ta świnia tak może?! Czy on służy do zabawy? Raz go bije, później wyznaje miłość, zaraz zrywa i całuje na dzień dobry. No chyba kurwa nie. Nie będzie się tak nim bawić!

- Ah~ Taesiątko. Co się stało? Jesteś na mnie zły?- zapytał HoSeok łagodnym głosem łapiąc delikatnie chłopaka za rękę. -Nie, nie jestem ani troszeczke... Ale wypierdaj i zostaw mnie w spokoju! -wyrwał szybko dłoń po czym pośpiesznie poszedł gdzieś między innych ludzi stojących na korytarzu, przez co starszy nie widział w którym kierunku skręca. HoSeok dalej stal jak wryty w jednym miejscu, nie wiedząc o co chodzi. Przecież to wczoraj nie było na serio. W końcu halo... On tylko popisywał się przed kolegami. Nie byłby w stanie skrzywdzić swojego maluszka, którego tak mocno pokochał, w tak krótkim czasie.

TaeHyung wybiegł ze szkoły tylnymi drzwiami od sali gimnastycznej. Właśnie zaraz miała się zacząć geografia, czyli jeden z wielu jego ulubionych przedmiotów z których zawsze dostawał najlepsze oceny. Dziś miał być ważny sprawdzian, na który umiał juz jakiś miesiąc przed zapowiedzeniem go przez nauczycielkę. Ale po co mu pisać jakieś bezużyteczne sprawdziany, skoro jego serce rozpadło się na dziesięć tysięcy małych kawałeczków? Nie miał nawet czasu przypomnieć sobie po raz kolejny, czy aby na pewno na Alasce panuje mróz i zima a w Afryce żyją żyrafy, kiedy przez dwie ostatnie noce nie miał siły wyjść spod kołdry. Fakt, dalej cenił HoSeoka i czuł, że bardzo mocno go kocha. Ale po tym jak potraktował go ostatnio nie jest w stanie nawet na niego patrzeć. Po co umawiać się z kimś dla zakładu? To gorsze od... Od wszystkiego.

Kim był sam w domu, bo wiadomo, jego rodzice pracują a on powinien być teraz w szkole. Oglądał stare książki ze swojej kolekcji, aż z dużego zamyślenia oderwał go dzwonek do drzwi. Wstał powoli ze swojego łóżka, po czym podszedł do drzwi otwierając je bez patrzenia w mały wizjer w drzwiach, czego od razu pożałował, dowiadując się, że jego gościem jest HoSeok z wielkim bukietem kolorowych kwiatów w ręce. Chłopak nawet nie zdążył wypowiedzieć słów "dzień dobry" bo Tae zamknął mu drzwi przed nosem. -Wynoś się stąd! Nie chce cie więcej widzieć, słyszysz?! Wypad! -krzyknął rudowłosy aby tamten usłyszał go przez drzwi. Czuł jak jego serce bije jeszcze szybciej, przez co oparł się o ścianę, lekko przymykajac oczy.

-Maluszku.. Kotku.. Proszę, porozmawiajmy. To co było ostatnio, nie miało się wydarzyć. Dasz mi chociaż szansę się tak szybciutko wytłumaczyć? -wymruczał cicho Hobi, stojąc oparty głową o drzwi. -My nie mamy juz o czym rozmawiać- usłyszał głos swojego maluszka po drugiej stronie drzwi i westchnal cicho, rzucając kwiaty na jego wycieraczkę. To nie możliwe, żeby jedna gra, jedna głupota, której tak teraz żałuje, zabrała mu jego najważniejszą, najukochańszą i najpiękniejszą osobę. Nie daruje sam sobie więcej takiego wybryku. Przecież zasługuje na TaeHyunga i tylko on może go mieć!